درمان بی‌اختیاری ادرار با تقویت عضلات لگن، دارو و تغییر برخی عادتها

تاریخ: ۹ اسفند ۱۴۰۲

بی‌اختیاری ادرار، شرایطی است که بسیاری از افراد در طول زندگی خود دچار آن می‌شوند. وقتی فردی دچار مشکل بی‌اختیاری ادرار می‌شود، ممکن است دچار مشکلاتی در کنترل مثانه و نشت و چکه کردن ادرار خود شود. این نشت ادرار اغلب غیرقابل کنترل است و می‌تواند تأثیرات منفی بر زندگی فرد داشته باشد.

دلایل بسیار مختلفی وجود دارد که ممکن است دچار بی‌اختیاری ادرار شوید. این دلایل شامل: عفونت در مجرای ادراری، بارداری، عوارض جانبی ناشی از مصرف برخی داروها، دیابت، ام اس، بزرگ شدن پروستات، نوشیدن مایعات فراوان و سایر عوامل دیگر می‌شوند.

بسته به علت، درمان بی‌اختیاری ادرار می‌تواند برای هر فردی متفاوت باشد. به طور کلی ایجاد تغییراتی در سبک زندگی، مصرف برخی داروها، تقویت عضلات کف لگن، بیوفیدبک تراپی و در نهایت جراحی، از جمله درمان‌های اصلی برای بی‌اختیاری ادرار محسوب می‌شوند.

بهتر است بدانید که بی‌اختیاری قابل درمان است. بسیاری از مردم تصور می‌کنند که این مشکلی ست که فقط با پیری به وجود می‌آید و مسئله‌ای اجتناب‌ناپذیر است. اگر متوجه شدید که بی‌اختیاری ادرارتان باعث ایجاد مشکلاتی در فعالیت‌های روزمره شما شده است و باعث می‌شود از داشتن لذت‌هایی که در زندگی‌تان داشته‌اید محروم شوید، به یک پزشک مراجعه کنید. طیف گسترده‌ای از گزینه‌ها برای درمان بی‌اختیاری وجود دارد که یکی از آن‌ها، فیزیوتراپی است.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی درمان بی‌اختیاری ادرار با فیزیوتراپی و یا برای رزرو نوبت در کلینیک امید با شماره تلفن‌های ۰۲۱۲۲۷۸۰۷۰۲ یا ۰۲۱۲۲۷۸۰۷۰۱ تماس حاصل فرمایید.

علت بی‌اختیاری ادراری


چندین دلیل مختلف وجود دارد که ممکن است منجر به بی‌اختیاری ادرار در شخص شوند. این دلایل ممکن است در زنان و مردان نیز متفاوت باشند. برخی از این دلایل شامل شرایط و بیماری‌های موقتی هستند که معمولاً پس از درمان آن‌ها، مشکل بی‌اختیاری ادراری حل می‌شود. همچنین، بی‌اختیاری ادراری ممکن است ناشی از بیماری‌های مزمن باشد. زمانی که بیمار به دلیل ابتلا به بیماری مزمن با مشکلات بی‌اختیاری ادراری روبرو می‌شود، این معمولاً یک مسئله طولانی‌مدت خواهد بود که نیاز به مدیریت مستمر دارد. بعضی از بیماری‌های مزمن حتی با درمان کامل به طور کامل بهبود نمی‌یابند و بی‌اختیاری ادراری ممکن است به عنوان نشانه‌ای از بیماری مزمن مداوم باقی بماند و نیاز به کنترل دائمی داشته باشد.

علت بی‌اختیاری ادراریدلایل موقت یا کوتاه مدت برای بی‌اختیاری ادرار می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

  • عفونت‌های مجاری ادراری: عفونت داخل مجاری ادراری (مجرای ادراری، میزنای، مثانه و کلیه‌ها) می‌تواند باعث درد شود و نیاز شما به دفع ادرار را در دفعات بیشتر افزایش دهد. پس از درمان، این نیاز به دفع مکرر ادرار معمولاً از بین می‌رود.
  • بارداری: در دوران بارداری، رحم شما به خاطر منبسط شدن، به مثانه فشار بیشتری وارد می‌کند. بیشتر زنانی که در دوران بارداری دچار مشکل بی‌اختیاری ادراری می‌شوند، متوجه می‌شوند که این مشکل در طی چند هفته بعد از زایمان از بین می‌رود.
  • داروها: بی‌اختیاری ادراری می‌تواند از عوارض جانبی ناشی از مصرف برخی از داروها باشد از جمله دیورتیک ها (داروهای مدر) و داروهای ضد افسردگی.
  • نوشیدنی‌ها: برخی نوشیدنی‌ها هستند – مانند قهوه و الکل – که می‌تواند شما را مجبور به دفع ادرار در دفعات بیشتری کنند. اگر مصرف این نوشیدنی‌ها را متوقف کنید، نیاز مکرر به ادرار در شما کاهش می‌یابد.
  • یبوست: یبوست مزمن (مدفوع سخت و خشک) می‌تواند شما را دچار مشکلاتی در کنترل مثانه کند.

دلایل مزمن یا طولانی مدت بی‌اختیاری ادراری می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

  • مشکلات و اختلالات کف لگن: مشکلاتی در عضلات کف لگنتان می‌تواند بر عملکرد اعضای بدن از جمله مثانه تأثیر بگذارد.
  • سکته مغزی: سکته مغزی می‌تواند شما را دچار مشکلاتی در کنترل عضلات کند. این عضلات می‌تواند شامل ماهیچه‌هایی باشد که دستگاه ادراری شما را کنترل می‌کنند.
  • دیابت: در صورتی که به دیابت مبتلا هستید، بدن شما ادرار بیشتری تولید می‌کند. این افزایش در مقدار ادرار می‌تواند باعث نشت و بی‌اختیاری ادراری شود. علاوه بر این، نوروپاتی محیطی می‌تواند عملکرد مثانه را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
  • یائسگی: یائسگی، یکی از دیگر از تغییراتی است که در بدن زنان رخ می‌دهد که در این زمان سطح هورمون‌ها به سرعت تغییر می‌کند و عضلات کف لگن نیز ضعیف می‌شوند – مشکلی که با بالا رفتن سن نیز اتفاق می‌افتد.
  • مولتیپل اسکلروزیس (ام اس): اگر به بیماری ام اس  مبتلا هستید، ممکن است دچار اختلال در کنترل مثانه و در نتیجه بی‌اختیاری و نشت ادراری شوید.
  • بزرگ شدن پروستات: وقتی پروستات بزرگ‌تر از حد طبیعی باشد، می‌تواند مسائلی را در کنترل مثانه ایجاد کند. این شرایط را هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات یا BPH نیز می‌نامند.
  • بعد از جراحی برای سرطان پروستات: در طی جراحی برای سرطان پروستات، عضله اسفنکتر گاهی اوقات آسیب می‌بیند که این امر منجر به بی‌اختیاری استرسی می‌شود.

علائم بی‌اختیاری ادراری چیست؟


نشانه‌ی اصلی بی‌اختیاری، نشت ادرار است. این می‌تواند شامل قطره‌قطره ریختن دائمی ادرار یا نشت گاه‌به‌گاه ادرار باشد. اگر بی‌اختیاری داشته باشید، ممکن است مقدار زیادی یا مقدار کمی ادرار نشت کند. این نشت کردن ادرار را ممکن است به دلایل مختلفی تجربه کنید – که اغلب به نوع بی‌اختیاری شما بستگی دارد، ازجمله در زمان:

  • ورزش کردن.
  • سرفه کردن.
  • خنده.
  • عطسه.
  • نیاز به ادرار کردن دارید، اما نمی‌توانید به‌موقع به توالت برسید.
  • برای ادرار کردن باید نیمه شب بیدار شوید (شب ادراری).

درمان بی‌اختیاری ادرار


درمان‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید برای بی‌اختیاری آن‌ها را امتحان کنید. هر کدام از این گزینه‌های درمانی، جنبه‌های مثبت و منفی خود را دارند که پزشک در مورد آن‌ها با شما خواهد کرد.

داروهایی برای درمان بی‌اختیاری

تعداد محدودی دارو وجود دارد که ممکن است در بهبود بی‌اختیاری ادراری موثر باشند. برخی از این داروها با تنظیم انقباضات عضلات، باعث پایداری مثانه می‌شوند و مشکلات مرتبط با مثانه بیش‌فعال را کاهش می‌دهند. دیگر داروها عملکرد عضلات را تضعیف کرده و از شل شدن عضلات مثانه برای تخلیه کامل کمک می‌کنند. همچنین، درمان‌های جایگزین هورمونی، که ممکن است شامل جایگزینی استروژن در دوران یائسگی باشد، می‌تواند به تنظیم عملکرد مثانه و کاهش مشکلات مرتبط با بی‌اختیاری ادراری کمک کند.

استفاده از داروها معمولاً تحت نظر پزشک انجام می‌شود، که داروهای متناسب با نیازهای خاص هر بیمار را با دقت انتخاب می‌کند. پزشک معمولاً با شروع با دوزهای پایین دارو، اثر آن را مشاهده می‌کند و در صورت لزوم، تدریجی دوز را افزایش می‌دهد. این روش باعث کاهش خطرات ناشی از عوارض جانبی ممکن و ارزیابی کارایی دارو در درمان بی‌اختیاری ادراری می‌شود.

داروهای پرکاربردی که می‌توان آن‌ها را برای درمان بی‌اختیاری استفاده کرد، عبارت‌اند از:

  • اکسی بوتینین (®Ditropan)، اکسی بوتینین XL (Ditropan ®XL)، اکسی بوتینین TDDS (Oxytrol®).
  • تولترودین (®Detrol).
  • سلیفناسین (®Vesicare).
  • فسوترودین (Toviaz®).
  • داریفناسین (®Enablex).
  • تروسپیوم (Sanctura XR®).
  • داروهای ضد افسردگی – ایمی پرامین (نورفرانیل، تیپرامین، تروفرانیل).
  • میرابگرون (Myrbetriq®)

تغییراتی در سبک زندگی برای کنترل مشکل بی‌اختیاری ادراری

گاهی اوقات، ایجاد تغییراتی را می‌توان در زندگی روزمره‌تان ایجاد کنید که در واقع می‌تواند به بی‌اختیاری شما کمک کند.

تغییراتی در سبک زندگیتغییراتی را که می‌توان در سبک زندگی برای کمک به بهبود مشکل بی‌اختیاری ایجاد کرد، می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

  • تخلیه مثانه در یک برنامه منظم. این کار را به‌اصطلاح ادرار کردن سروقت می‌گویند – روشی برای رفتن به دستشویی طبق یک برنامه منظم به جای انتظار برای احساس نیاز به دفع ادرار.
  • تخلیه مثانه قبل از فعالیت‌های بدنی. اگر قصد ورزش یا انجام هر گونه فعالیت بدنی را دارید، برای جلوگیری از نشت ادرار، قبل از شروع فعالیت مثانه خود را تخلیه کنید.
  • پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین. اگر نیاز به جابه‌جا کردن و حمل جسم بزرگی دارید، از یک نفر دیگر بخواهید تا به شما کمک کند.
  • انجام تمرینات منظم کگل برای تقویت عضلات کف لگن.
  • از نوشیدن کافئین یا مایعات زیاد قبل از پرداختن به یک فعالیت خودداری کنید. اگر شب‌ها دچار تکرر ادرار یا نشت و بی‌اختیاری می‌شوید، بهتر است از خوردن نوشیدنی درست قبل از خواب خودداری کنید.
  • استفاده از پد یا پوشک در لباس زیر و محصولاتی که برای گرفتن هر گونه نشت ادرار طراحی شده‌اند نیز می‌تواند یک روش مفید برای کنترل بی‌اختیاری باشد. این محصولات را معمولاً می‌توان در لباس‌های زیر خود بپوشید بدون اینکه کسی متوجه شود و این کار به شما اطمینان می‌دهد که ادرار از لباس‌هایتان نشت نخواهد کرد.
  • تمرین و آموزش مثانه برای کمک به طولانی‌تر شدن مدت زمان نگه داشتن ادرار در مسیر رفتن به دستشویی. هدف از آموزش مثانه این است که سعی کنید بین هر دفع ادرار هر بار کمی بیشتر صبر کنید تا قدرت عضلاتتان افزایش یابد.
  • حفظ وزن بدن در محدوده‌ی متناسب. داشتن اضافه وزن می‌تواند یکی از دلایل بی‌اختیاری باشد. با داشتن رژیم غذایی سالم و ورزش می‌توانید خطر بی‌اختیاری را کاهش دهید.

درج واژینال

وسایلی نیز وجود دارد که می‌توانید برای کمک به بی‌اختیاری‌تان، از آن‌ها در خانه استفاده کنید. یکی از دستگاه‌هایی که بدون نسخه پزشک قابل تهیه است و می‌توانید خودتان از آن استفاده کنید، درج واژینال (Vaginal insert) است. این وسایل در واژن قرار می‌گیرند که می‌توانند مجرای ادرار را فشرده کرده و به کاهش بی‌اختیاری استرس در زنان کمک کنند.

فیزیوتراپی برای درمان بی‌اختیاری ادرار

در فیزیوتراپی، به جای درمان کردن علائم، علل زمینه‌ای و ریشه‌ای بی‌اختیاری ادرار را برطرف می‌کنند. عدم کنترل مثانه در واقع از عدم کنترل عضلات زیر مثانه ناشی می‌شود. این عضلات که در کف لگن قرار دارند، به شکل کاسه‌ای برای حمایت از مثانه، راست روده و دیگر اندام‌های حیاتی بدن درمیایند.

در ادامه، روند درمان بی‌اختیاری ادرار از طریق فیزیوتراپی توضیح داده می‌شود:

تشخیص

یک فیزیوتراپیست، ارزیابی اولیه‌ای را برای تعیین نوع بی‌اختیاری ادرار و علت اصلی آن انجام می‌دهد. بی‌اختیاری ادراری انواع مختلفی دارد، از جمله: بی‌اختیاری ادراری استرسی، فوریتی، مختلط و عملکردی، بی‌اختیاری استرسی، نوعی است که با افزایش فشار بر مثانه، مقداری ادرار نشت می‌کند. بی‌اختیاری فوریتی ناشی از اسپاسم عضلات مثانه است و می‌تواند به ندرت هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه باعث نشت ادرار شود. بی‌اختیاری مختلط، ترکیبی از این دو نوع قبلی است. بی‌اختیاری عملکردی (سرریزی) زمانی اتفاق می‌افتد که شما نتوانید به‌موقع دستشویی بروید و می‌تواند ناشی از مسائلی مانند تحرک محدود یا زوال عقل (دمانس) باشد. هنگامی که فیزیوتراپیست تشخیص داد که شما به کدام نوع بی‌اختیاری دچار هستید، وی می‌تواند درمانی را از طریق تمرینات کف لگن توصیه کند یا به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید که آیا لازم است به پزشک مراجعه کنید یا خیر.

شروع درمان فیزیوتراپی

اگرچه عضلات کف لگن در کنترل مثانه نقش اساسی دارند، اما بسیاری از افراد از اهمیت این عضلات باخبر نیستند و ممکن است به راحتی ضعیف شوند. این نکته قابل توجه است که مانند سایر عضلات بدن، عضلات کف لگن نیز با تمرین مناسب قابل تقویت هستند. فیزیوتراپیست شما با شناسایی عضلات خاصی که نیاز به تقویت دارند و تعیین تمرینات مناسب برای شما، یک برنامه درمانی فردی ایجاد خواهد کرد. او به شما نشان می‌دهد چگونه این عضلات را در بدن تشخیص دهید و شما را در تمرینات مناسب هدایت می‌کند. همچنین، می‌تواند روش‌هایی برای پیشگیری از نشت ادرار در هنگام عطسه، خنده یا ورزش را به شما آموزش دهد. همانند هر تمرین قدرتی دیگر، با پیشرفت در تقویت و بازگشت به سطح قدرت و انعطاف قبلی، به نتایج مطلوب خواهید رسید.

برخی از متخصصین فیزیوتراپی، علاوه بر آموزش ورزش‌های مناسب برای تقویت عضلات کف لگن، بیوفیدبک تراپی و یا تحریک الکتریکی را نیز برای درمان بکار می‌برند.

بیوفیدبک هنگامی که همراه با تمرینات کگل استفاده شود، به افراد کمک می‌کند تا آگاهی از عملکرد عضلات لگن و کنترل خود را به دست آورند. در تحریک الکتریکی کف لگن، پالس‌های الکتریکی خفیف باعث تحریک انقباضات عضلانی می‌شوند.

چگونه تمرینات کگل را انجام دهم؟

تمرینات کگل یک روش ساده برای تقویت عضلات کف لگن هستند. این تمرینات شامل بلند کردن، نگه داشتن، و سپس آزاد کردن عضلات کف لگن می‌شوند. برای پیدا کردن این عضلات، می‌توانید با متوقف کردن جریان ادرار در حین ادرارزایی، این عضلات را شناسایی کنید. این کار را فقط به عنوان یک راهنمایی انجام دهید تا یاد بگیرید چگونه این ماهیچه‌ها را تمیز دهید. لطفاً توجه داشته باشید که توقف جریان ادرار در حین ادرارزایی برای مدت طولانی توصیه نمی‌شود.

چگونه تمرینات کگل را انجام دهم؟وقتی می‌خواهید تمرینات کگل را انجام دهید، از همان ابتدا شروع کنید فقط چند ثانیه عضلاتتان را نگه دارید. با گذشت زمان می‌توانید به آرامی با کشش‌های طولانی و طولانی‌تری برای محکم نگه داشتن عضلات، این تمرین را ادامه دهید.

برخلاف انواع دیگر تمرینات، هیچ کس نمی‌تواند تشخیص دهد که شما در حال انجام تمرینات کگل هستید. تمرین کگل را در چندین ست (یک ست از ۱۰ تمرین تشکیل شده است) دو بار در روز انجام دهید.

روش‌های دیگر و جراحی برای درمان بی‌اختیاری

اگر سایر گزینه‌های درمانی غیرتهاجمی نتوانسته‌اند بی‌اختیاری شما را درمان کنند، روش‌های مختلفی وجود دارد که ممکن است پزشک معالج به شما پیشنهاد دهد. این روش‌ها می‌توانند شامل تزریق ساده تا جراحی‌های پیچیده‌تر باشند. پزشک شما با توجه به نوع بی‌اختیاری و علائم شما، در مورد بهترین گزینه روش درمانی با شما صحبت خواهد کرد.

روش‌های درمان بی‌اختیاری می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • تزریق عامل حجم دهنده: این گزینه درمانی شامل تزریقی است که معمولاً برای زنان مبتلا به بی‌اختیاری استرسی استفاده می‌شود. در این روش یک ماده دائمی به داخل مجرای ادرار شما تزریق می‌شود تا به افزایش سایز پوشش مجرای ادرار کمک کند.
  • تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس): ممکن است بوتاکس را به عنوان یک درمان زیبایی تصور کنید، اما این ماده همچنین می‌تواند برای شل کردن عضلات بدن مورد استفاده قرار گیرد. پزشک شما ممکن است تزریق بوتاکس را برای مثانه شما انجام دهد تا عضلات آن را شل کند – در نتیجه به بی‌اختیاری کمک می‌کند. این درمان دائمی نیست و باید هر چند وقت تکرار شود.
  • دستگاه‌های مدولاسیون عصبی: می‌توان پیس میکرهایی را که اعصاب را برای بهبود کنترل مثانه تحریک می‌کنند کاشت. علاوه بر این، می‌توان عصبی واقع در نزدیکی مچ پا را تحریک کرد تا کنترل مثانه بهتر صورت بگیرد.
  • جراحی‌های اسلینگ: جراحی اسلینگ برای درمان بی‌اختیاری ادرار در زنان و مردان انجام می‌شود. در زنان، معمولاً یا از یک ماده مصنوعی یا از نواری از بافت بدن خودتان برای محافظت پشتیبانی از کانال مجرای ادراری استفاده می‌شود.
  • اسفنکتر ادراری مصنوعی: این وسیله‌ای است که برای مردان مبتلا به بی‌اختیاری استرسی استفاده می‌شود که هنگام ادرار نکردن، دور مجرای پیشاب بسته می‌شود. به‌طورمعمول از این وسیله برای جلوگیری از نشت ادرار بعد از جراحی سرطان پروستات استفاده می‌شود.
آخرین مقالات
تلفن نوبت دهی کلینیک