راههای درمان و علائم آرتروز آرنج چیست؟
آرتروز آرنج عارضه‌ای است که در طی آن پوشش غضروفی مفصل تخریب‌شده و موجب آسیب‌های دردناک و ناتوان‌کننده می‌شود. همانند مچ و کف دست، سه نوع آرتروز وجود دارند که می‌توانند آرنج را درگیر کنند: استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید و آرتروز پس از آسیب.
Contents
آناتومی آرنج
مفصل آرنج نقطه‌ی اتصال بین استخوان بازو و استخوان‌های زند زیرین و زند زبرین (استخوان‌های ساعد) می‌باشد. در مفصل آرنج انتهای استخوان‌ها را بافتی نرم و براق به نام غضروف مفصلی می‌پوشاند که به استخوان‌ها اجازه می‌دهد تا به آسانی بر روی یکدیگر بلغزند و حرکت کنند. این امر به حرکت نرم و روان آرنج و کنترل حرکات دست کمک می‌کند. این غضروف مفصلی ممکن است در اثر آرتروز آرنج آسیب ببیند.
انواع آرتروز آرنج
انواع مختلفی از آرتروز شناخته‌شده‌اند که شایع‌ترین آن‌ها در زیر آورده شده‌اند:
- استئوآرتریت یا بیماری تخریب مفاصل شایع‌ترین نوع آرتروز بوده که افراد مسن را مبتلا می‌کند. این بیماری باعث می‌شود تا غضروف، بافت نرمی که نقش ضربه‌گیر را داشته و از انتهای دو استخوان مفصل مراقبت می‌کند، تخریب‌شده و در نتیجه حرکت استخوان‌ها بر روی یکدیگر با درد همراه شود.
- آرتروز روماتوئید یک بیماری خود ایمنی است که در طی آن سیستم ایمنی بدن به مفاصل، بافت‌ها و اندام‌های سالم حمله می‌کند. این بیماری می‌تواند موجب درد، گرفتگی، تورم، بدشکلی و مشکلات عملکردی در مفصل شود.
- آرتروز پس از آسیب، پس از وقوع یک حادثه برای آرنج ایجاد می‌شود. این عارضه ممکن است چندین سال پس از وقوع آسیب‌هایی مانند شکستگی، پیچ‌خوردگی شدید و یا پارگی تاندون‌ها ایجاد شود.
- آرتریت پسوریازیس در برخی از افراد به دنبال بیماری پسوریازیس که نوعی اختلال پوستی می‌باشد رخ می‌دهد.
علل استئوآرتریت آرنج
از دلایل شایع ایجاد آرتروز در آرنج می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- ژنتیک و سابقه‌ی فامیلی می‌توانند افراد را برای ابتلا به استئوآرتریت و تخریب مفاصل آماده کنند.
- آسیب به رباط‌ها می‌تواند ثبات و پایداری مفصل آرنج را تحت تأثیر قرار داده و فشار وارد شده بر روی مفصل و غضروف‌های آن را افزایش دهد.
- آسیب‌های ناشی از کشیدگی مکرر آرنج می‌توانند به سطوح مفصلی آسیب رسانده و باعث تسریع روند تخریب آن‌ها شوند.
- بیماریهای غضروف‌های مفصلی
- آسیب ناشی از حوادث قبلی مانند دررفتگی و یا شکستگی آرنج
- استفاده‌ی بیش از حد از استروئیدها و داروهای استروئیدی می‌تواند باعث تخریب مفاصل و غضروف‌ها شود.
علائم آرتروز آرنج
علائم استئوآرتریت مفصل آرنج:
- احساس درد و کوفتگی در مفصل آرنج
- محدودیت‌های حرکتی و گرفتگی مفصل که به هنگام حرکت دادن آن افزایش می‌یابد
- تورم قابل‌توجه در اطراف مفصل
- افزایش اندازه و یا بدشکلی مفصل
- صداهای غیرطبیعی به هنگام حرکت دادن آرنج
- احساس ضعف در آرنج
علائم آرتروز روماتوئید در آرنج:
- درد در کل مفصل و معمولاً در هر دو دست چپ و راست حضور دارد
- ورم و التهاب مفصل
- احساس گرما و داغی مفصل به هنگام لمس آن
- گرفتگی و محدودیت حرکتی به هنگام خم یا راست کردن مفصل
- ضعف
- خستگی مفرط و یا خستگی زودهنگام به هنگام انجام فعالیت‌های روزانه
عوامل خطر آرتروز آرنج
در زیر به برخی از شایع‌ترین عوامل خطر آرتروز پرداخته‌شده است:
- جنسیت. شیوع استئوآرتریت در مردان و آرتروز روماتوئید در زنان بیشتر است.
- سبک زندگی فعال
- عوامل وراثتی
- کهولت سن
- آسیب به مفصل
- مشاغل با فعالیت فیزیکی زیاد
علل آرتروز مفصل آرنج
علت ایجاد علائم آرتروز آرنج به‌خوبی شناخته‌شده است. التهاب و تخریب غضروف‌های بین استخوان‌های مفصل در اثر استفاده‌ی مکرر می‌تواند به ایجاد این عارضه کمک کند. آرتروز روماتوئید ممکن است با عوامل ژنتیکی و وراثتی رابطه داشته باشد. آرتروز پس از آسیب نیز در اثر آسیب به غضروف‌های آرنج در طی یک حادثه ایجاد می‌شود.
تشخیص آرتروز آرنج
- آرتروز آرنج به وسیله‌ی معاینه‌ی دقیق آرنج و دیگر مفاصل بدن تشخیص داده می‌شود.
- به‌منظور بررسی تخریب در استخوان‌ها ممکن است عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس و یا دیگر انواع عکس‌برداری و اسکن‌ها موردنیاز باشند.
- عکس‌برداری‌های پیشرفته مانند اسکن MRI و یا سی تی اسکن ممکن است مورداستفاده قرار بگیرند.
- در برخی از موارد، آرتروز روماتوئید از طریق آزمایش خون و یا نمونه‌برداری از مایع مفصلی و بررسی شاخص‌های التهاب تشخیص داده می‌شود.
درمان آرتروز آرنج
هدف روش‌های درمانی استفاده‌شده برای آرتروز آرنج، بازگردانی عملکرد طبیعی، کاهش درد و جلوگیری از آسیب بیشتر می‌باشد. روش درمانی مورد استفاده، به شدت آرتروز آرنج بستگی خواهد داشت.
محدودیت در فعالیت
از انجام فعالیت‌هایی که موجب تحریک مفصل می‌شوند بپرهیزید. در بین تمرینات و فعالیت‌های خود استراحت کنید.
دارودرمانی
- قرص‌های مسکن درد. برخی از داروها مانند استامینوفن و ایبوپروفن می‌توانند درد را کاهش داده و نیازی به نسخه‌ی پزشک نیز ندارند.
- داروهای نیازمند نسخه. در صورتی‌که داروهای بدون نسخه کارساز نبودند، ممکن است پزشک داروهای دیگری را برای شما تجویز کند. تزریق استروئید نیز می‌تواند به کاهش درد کمک کند.
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)
- داروهای اصلاح‌کننده‌ی بیماری و ضد روماتیسمی (DMARDs)
فیزیوتراپی
ورزش ملایم و روش‌های سرما و گرمادرمانی می‌توانند در کاهش درد مؤثر باشند. استفاده از اسپلینت می‌تواند با افزایش حمایت از مفصل، فشار واردشده بر روی آن را کاهش دهد. از جمله روش‌های درمانی فیزیوتراپی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- گرما و سرما
- اسپلینت و وسایل طبی به منظور حمایت از مفاصل و بهبود وضعیت آن‌ها؛ این روش معمولاً برای آرتروز روماتوئید مؤثر است.
- آب‌درمانی
- ماساژ
اوزون درمانی
قابلیت گاز اوزون برای افزایش اشباع اکسیژن، استفاده از اکسیژن و اکسیژن‌رسانی به بافت چند نمونه از مزایای این درمان موثر است. اوزون درمانی اثر دوگانه‌ای دارد، اول این که درصد اشباع اکسیژن را در خون افزایش می‌دهد و دوم این که استفاده از اکسیژن را آسان‌تر می‌کند. گلبول‌های قرمزی که حین درمان اتوهموتراپی در تماس با گاز اوزون قرار می‌گیرند، افزایش تولید 2,3- DPG و ATP، یعنی دو ماده‌ای را از خود نشان می‌دهند که وجودشان برای تولید انرژی متابولیک بدن ضروری است.
تزریق پلاسمای سرشار از پلاکت (پی آر پی)
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) درمانی غیرجراحی است که در آن تکنولوژی مدرن با قابلیت‌های التیام‌بخشی طبیعی بدن ترکیب شده است تا دوران بهبود پس از آسیب دیدگی‌ها سریع‌تر طی شود. پلاکت یکی از چهار جزء اصلی تشکیل دهنده خون است، پلاکت در کنار گلبول‌های سفید و قرمز فرایند ترمیم بافت را با آزاد کردن فاکتورهای رشد شروع می‌کند. عامل‌های رشد موادی طبیعی هستند که قابلیت تحریک رشد سلولی و تسریع فرایند التیام آرنج آسیب‌دیده را دارند.
تزریق کورتیزون
برای آرتروز روماتوئید آرنج، تزریق کورتیزون می‌تواند التهاب را برای مدت 2 تا 3 ماه کاهش دهد. قبل از تزریق کورتیکواستروئید، پزشک مایع درون مفصل آرنج را با فروکردن یک سوزن بیرون می‌کشد.
تزریق روان کننده‌ها (مکمل‌های روان کننده)
دومین نوع رایج تزریقات برای درمان آرتروز آرنج، عبارت است از تزریق هیالورونیک اسید یا هیالورونان که بعضاً به‌عنوان مکمل روان کننده شناخته می‌شود. هیالورونیک اسید ماده‌ای است که به‌طور طبیعی در مایع سینوویال مفصل یافت می‌شود. این ماده، خاصیت چسبناکی مایع سینوویال را تأمین می‌کند تا بدین‌وسیله وظیفه‌ی روان کاری و ضربه‌گیری مفصل را ادا کند. در یک مفصل مبتلا به استئوآرتریت، ممکن است میزان هیالورونیک اسید در مایع سینوویال کمتر از میزان عادی باشد. تزریق یک نمونه‌ی مصنوعی هیالورونیک اسید به درون مفصل، می‌تواند خاصیت چسبناکی مایع سینوویال را افزایش داده و در نتیجه باعث حرکت روان‌تر مفصل و کاهش درد گردد.
بریس های طبی و اسپلینت
یک بریس طبی برای آرنج به همراه سرمادرمانی می‌تواند علائم استئوآرتریت را از بین ببرد.
روش‌های درمانی با عمل جراحی
پزشک شما تصمیم می‌گیرد که آیا انجام عمل جراحی ضروری است یا خیر. روش‌های متعددی برای درمانی آرتروز آرنج وجود دارند که استفاده از آن‌ها به شدت عارضه بستگی خواهد داشت. از جمله این روش‌ها می‌توان موارد زیر را نام برد:
- عمل جراحی آرتروسکوپی. جراح برای برداشتن تکه‌های استخوانی، غضروف‌های آسیب‌دیده و خارهای استخوانی از درون مفصل، از یک ابزار کوچک استفاده می‌کند.
- استئوتومی. جراح به‌منظور کاهش علائم عارضه و کاهش حرکت استخوان‌ها بر روی یکدیگر، تکه‌ای از یک استخوان را برمی‌دارد.
- سینووکتومی. جراح بخش آسیب‌دیده‌ی غشای سینوویال (یک لایه‌ی نازک از بافت که هر مفصل را احاطه می‌کند) را برمی‌دارد.
- عمل تعویض مفصل آرنج (آرتروپلاستی). جراح مفصل آسیب‌دیده را با یک مفصل مصنوعی جایگزین می‌کند.