فهرست مطالب
تاریخ: ۹ اسفند ۱۴۰۲
در درمان هیدروسیژن یا SpineJet از جریان آب با سرعت بالا برای برداشتن بافت دیسک برآمده استفاده می‌شود تا فشار روی عصب که عامل درد پا و کمر و پشت بدن است، کاهش یابد. هیدروسیژن قدرتی معادل تکنولوژی‌های لیزر و فرکانس رادیویی (رادیو فرکوئنسی) تولید می‌کند، بدون این که به ساختارها و بافت‌های پیرامونی آسیب بزند. جراح فیبرهای آنولوس فیبروزوس یا دیواره بیرونی دیسک را گشاد می‌کند تا بتواند هیدروسیژن را داخل دیسک قرار دهد. هیدروسیژن در مقایسه با روش‌های معمول جراحی مزایای متعددی دارد و آسیب کمتری را ایجاد می‌کند.
سیستم هیدروسیژن چیست؟
در سیستم هیدروسیژن از یک مولد نیرو و وسایل SpineJet برای ساییدن، بریدن و جدا کردن همزمان بافت آسیب دیده استفاده می‌شود. جراحی با آب به اندازه تکنولوژی‌های لیزر و رادیوفرکوئنسی قدرتمند است، اما باعث آسیب گرمایی بافت نمی‌شود.
تکنولوژی مایع با فشار بالای هیدروسیژن به گونه‌ای طراحی شده است تا بتواند جریان آب فراصوتی و متمرکزی به باریکی تار مو را برای برش دادن و جدا کردن دقیق بافت کنترل کند. هیدروسیژن بیشینه عملکرد را با حداقل تهاجم ارائه می‌دهد و به طور گزینشی تراکم‌های بافتی مختلف مانند پوست، چربی، عضله، نوکلئوس و آنولوس دیسک را جدا می‌کند.
تکنولوژی هیدروسیژن به صورت همزمان بافت را در یک سیستم بسته می‌برد، جدا می‌کند و جمع می‌کند. طراحی مکانیکی سیستم به گونه‌ای است که ضرورت ورود و خروج دستگاه به بدن از طریق برش جراحی به حداقل برسد، به این ترتیب از عصب‌ها و ساختارهای حساس محافظت شود، بافت به سرعت جدا شود، احتمال بروز عوارض کاهش یابد و بهترین نتیجه ممکن حاصل شود.
تکنولوژی هیدروسیژن با هدف ارائه عملکرد بهینه و سهولت استفاده طراحی شده است؛ در نتیجه، این روش زمان جراحی را کوتاه‌تر می‌کند و با حذف ضرورت استفاده از وسایل مختلف، گزینه‌ای اقتصادی‌تر را فراهم می‌سازد و خستگی عمل را برای جراح کمتر می‌کند.
در عمل جراحی دیسک (دیسککتومی) با آب از جریان با سرعت بسیار بالای مایع و دستگاهی موسوم به Spinejet استفاده می‌شود که بافت دیسک فرسوده را می‌برد و جدا می‌کند و فتق دیسک را درمان می‌کند. در هیدروسیژن بافت استخوان برخلاف روش‌های جراحی آندوسکوپی یا باز مانند جراحی‌های لامینکتومی یا لامینوتومی بریده نمی‌شود. درمان فتق دیسک با هیدروسیژن عملی سرپایی است و بیمار یک تا دو ساعت پس از عمل مرخص می‌شود و به خانه بازمی‌گردد.
ساوز کار عملکرد هندپیس
دستگاه SpineJet هندپیس‌های متعددی دارد که هر یک برای عمل‌های خاص ستون فقرات طراحی شده است. دستگاه SpineJet XL HydroSurgery از اثر ونتوری به دست آمده از جریان آب نمک (سالین) با سرعت بالا برای بریدن و تبخیر بافت آسیب دیده بهره می‌گیرد.هر یک از هندپیس‌های دستگاه SpineJet مخصوص درمان بخش معینی از ستون فقرات است.
مزایا
- هیدروسیژن عملی سرپایی است که به بستری شدن نیازی ندارد.
- دوران بهبود آن سریع است و بیمار می‌تواند به سرعت به روال عادی زندگی برگردد.
- درد هیدروسیژن کمتر از دیگر روش‌ها است.
- هیچ استخوانی برداشته نمی‌شود.
- هیچ آسیبی به عضله‌های پشت بدن یا بافت‌های پیرامونی وارد نمی‌شود.
- هیدروسیژن نیازی به بیهوشی عمومی ندارد.
- کارآمدی این روش به لحاظ بالینی اثبات شده است.
- هیدروسیژن یک روش جراحی ستون فقرات با تهاجم حداقل است که از نیروی آب برای ارائه نتایج بهتر بهره می‌گیرد.
- تاثیرگذاری
- بافت را جدا و تبخیر می‌کند.
- زمان آماده‌سازی دیسک به نصف تقلیل می‌یابد.
- غضروف و نوکلئوس دیسک را با هم برمی‌دارد.
- ایمنی
- تعداد دفعات عبور لوازم به میزان ۶۵ % کاهش می‌یابد.
- سری منحصر به فرد دستگاه نفوذ در آنولوس دیسک را ایمن می‌کند.
- کارآمدی
- امکان دسترسی به کل فضای دیسک
- امکان نفوذ بیشتر در دیسک
- در این روش میزان برداشتن نوکلئوس مقابل ۹۵ % بیشتر از دستگاه‌های قدیمی است.
- کاهش احتمال بروز عوارضی چون
- عفونت محل جراحی (SSI)
- عوارض مرتبط با عمل
- ناموفق بودن جراحی و لزوم انجام جراحی مجدد
- خطرهای احتمالی در محیط کار
- آلودگی بین سلولی
متقاضیان هیدروسیژن
- اگر تشخیص داده شود که فتق دیسک کمر در ناحیه مهره‌های کمری (مهره‌های L1 تا L5) علت فشردگی ریشه عصب است.
- اگر دیسک برآمده باشد، اما مواد داخل دیسک (نوکلئوس) از دیسک بیرون نزده و وارد کانال نخاعی نشده باشد.
- اگر درد حداقل ۴ هفته پس از درمان‌های غیرجراحی مانند طب فیزیکی، مصرف مسکن و یا تزریق استروئید در فضای اپیدورال برطرف نشده باشد.
- اگر نشانه‌های آسیب عصبی، مانند ضعف شدید، عدم هماهنگی یا بی‌حسی، در پاها وجود داشته باشد.
- چنانچه علائم تشدید شود.
- اگر دیگر عارضه‌های ستون فقرات مانند تنگیکانال نخاعی وجود نداشته باشد یا ناپایداری ستون فقرات منشأ درد نباشد.
قبل از درمان
- متخصص دستور عکسبرداری، ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) یا سی تی اسکن (مقطع‌نگاری رایانه‌ای) را برای تعیین محل و شدت فتق دیسک می‌دهد.
- بیمار نباید بعضی داروها و مکمل‌های گیاهی را قبل از عمل مصرف کند. متخصص دستورات دقیق را درباره منع مصرف دارو اعلام می‌کند.
مراحل درمان هیدروسیژن
هیدروسیژن درمانی انقلابی است که برای درمان فتق دیسک از نیروی آب برای زدودن درد استفاده می‌کند. هیدرودیسککتومی درمانی با حداقل تهاجم است که در آن بافت دیسک برآمده با استفاده از جریان آب با سرعت بالا برداشته می‌شود تا فشار عصبی مولد درد پا و کمر کاهش یابد.
دیسک ستون فقرات یک بافت محافظی است که بین هر دو مهره یا استخوان ستون فقرات قرار دارد. اگر دیواره خارجی دیسک (آنولوس) به دلیل بالا رفتن سن یا صدمه دیدن آسیب ببیند یا ضعیف شود، بخش داخلی دیسک (نوکلئوس) برآمده می‌شود و بیرون می‌زند. در این حالت با عارضه فتق دیسک، پرولاپس یا لغزش دیسک مواجه هستیم. درمان‌هایی که به منظور برداشتن بافت برآمده و کاهش فشار روی عصب‌ها انجام می‌شود، به دیسککتومی موسوم است.
در هیدرو دیسککتومی، دستگاهی به نام Spinejet به کار برده می‌شود که با استفاده از جریان با سرعت بالا بافت دیسک ساییده را می‌برد و برمی‌دارد تا فتق دیسک درمان شود. هیدروسیژن برخلاف جراحی‌های آندوسکوپی یا باز مستلزم بریدن بافت استخوان، برای مثال لامینکتومی یا لامینوتومی، نیست. هیدروسیژن عملی سرپایی است و بیمار همان روز عمل پس از یک تا دو ساعت مرخص می‌شود.
هیدروسیژن با استفاده از فلوئوروسکوپ یعنی دستگاهی انجام می‌شود که تصاویر اشعه ایکس زنده را روی نمایشگر منعکس می‌کند. متخصص دستگاه Spinejet را با توجه به این تصاویر داخل فضای دیسک حرکت می‌دهد، بدون این که نیاز به ایجاد یک برش طولانی باشد. این درمان معمولاً تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. پس از آن که دستگاه در محل مناسب قرار گرفت، آب با فشار و سرعت بالا برای شستن و بردن بافت دیسک آسیب دیده وارد موضع می‌شود. ازآنجایی که هیدروسیژن نیازی به بیهوشی ندارد، برای سالمندان و بیماران با وضع وخیم‌تری که نمی‌توانند بیهوشی عمومی را تحمل کنند، نیز مناسب است. به علاوه عوارض هیدروسیژن در مقایسه با جراحی‌های آندوسکوپی یا بازی کمتر است که در آنها احتمال ایجاد اسکار پس از عمل و بروز “سندرم جراحی ناموفق کمر” بالا است.کل عمل فقط ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد.
پس از درمان
- بیمار در اکثر موارد همان روز عمل مرخص می‌شود.
- بیمار باید هماهنگی لازم را برای چند روز استراحت مطلق توام با کشش ملایم انجام دهد.
- بیمار باید تا چند روز برای تسکین درد داروهای تجویزی یا غیرتجویزی مصرف کند.
- بیمار می‌تواند پس از حدود یک هفته در محل کار حاضر شود، البته متخصص زمان ازسرگیری فعالیت‌ها را با توجه به وضعیت بیمار و نوع شغل وی تعیین می‌کند.
- بیمار باید به مدت چند هفته از نشستن طولانی مدت، خم شدن، چرخیدن و بلند اشیاء خودداری کند.
- بیمار می‌تواند انجام برنامه تمرینی یا کششی را پس از حدود یک هفته شروع کند.
سرعت ببهود بیماران با هم یکسان نیست، متخصص برنامه مناسب دوران بهبود را به هر بیمار ارائه می‌دهد.
