درمان کمر درد با رویکرد پلکانی: ورزش فیزیوتراپی و انواع تزریق

تاریخ: ۹ اسفند ۱۴۰۲

کمر درد یکی از شایع‌ترین علت‌های مراجعه مردم به پزشک و ترک فعالیت‌های شغلی و مهم‌ترین عامل معلولیت‌های جسمی در سراسر جهان به شمار می‌رود. اغلب افراد در هر کجای دنیا که باشند، حداقل یک بار در طول زندگی خود، کمر درد را تجربه کرده‌اند.

‌انواع مختلف کمر درد

درد پایین کمر

درد پایین کمر معمولاً مشهودتر و قابل لمس‌تر از درد در قسمت‌های بالای کمر است، زیرا شدت درد آن معمولاً بیشتر است و باعث محدودیت بیشتر در توانایی انجام فعالیت‌های روزمره می‌شود. دلیل اصلی برتری شیوع این نوع درد این است که قسمت پایین کمر، نسبت به قسمت بالای آن، دارای دامنه حرکت بیشتری است و به‌منظور انجام این حرکات، میزان حمایت و ثبات اسکلتی در این قسمت کمتر است.

درد بالای کمر

میزان شیوع درد بالای کمر نیز برابر با همان درد پایین کمر و درد شدید گردن است، اما شدت آن غالباً کمتر از درد پایین کمر است.

درد بالای کمر در اغلب موارد ناشی از وضعیت نادرست بدن در هنگام راه رفتن، ایستادن یا نشستن است. دردهای حاد و شدید بالای کمر هم عموماً ناشی از اسپاسم عضلانی یا شکستگی ناشی از فشار در این ناحیه می‌باشد.

علل کمر درد

کمردرد حاد که به طور ناگهانی بروز می‌کند و به مدت کمتر از شش هفته تداوم دارد، اغلب در اثر زمین خوردن یا بلند کردن اجسام سنگین ایجاد می‌شود. در حالی که کمر درد مزمن که به مدت بیش از سه ماه ادامه داشته باشد، معمولاً شیوع کمتری نسبت به کمر دردهای حاد دارد. عواملی که غالباً باعث بروز کمر درد می‌شوند، عبارتند از:

• کشیدگی ماهیچه یا رباط. بلند کردن مکرر اجسام سنگین و یا حرکت چرخش به طور ناگهانی می‌تواند باعث کشیدگی عضلات کمر و رباط‌های اطراف ستون مهره‌ها شود. اگر شما از نظر شرایط فیزیک بدنی در وضعیت خوبی نباشید، کشیدگی عضلات کمر ممکن است باعث بروز اسپاسم دردناک این عضلات در ناحیه کمر شود.
• ورم یا فتق دیسک. دیسک‌ها به عنوان اجسام ضربه‌گیر در بین استخوان‌ها یا همان مهره‌های ستون فقرات عمل می‌کنند. ماده نرمی که در داخل یک دیسک قرار دارد، ممکن است دچار برآمدگی یا فتق شده و از جای خود بیرون بزند و در نتیجه باعث وارد آمدن فشار بر روی عصب مجاور خود شود. ممکن است برآمدگی یا پارگی دیسک حتی بدون بروز کمر درد نیز اتفاق بیفتد.
• آرتروز. استئوآرتروز می‌تواند بر قسمت پایین کمر تأثیر منفی داشته باشد. در برخی از موارد، بروز آرتروز در مفاصل ستون مهره‌ها می‌تواند منجر به تنگ شدن فضای اطراف نخاع شود که به این عارضه در اصطلاح پزشکی استنوز ستون مهره‌ها گفته می‌شود.
• ناهنجاری‌های اسکلتی. اگر انحنای ستون فقرات شما حالت غیر طبیعی داشته باشد، می‌تواند باعث بروز انواع کمردرد شود. یک بیماری اسکلتی به نام اسکولیوز وجود دارد که در اثر آن، ستون مهره‌ها به طرف پهلو انحناء پیدا می‌کند که می‌تواند منجر به بروز کمردرد نیز بشود. اما معمولاً این عارضه فقط در مواردی که از شدت بالایی برخوردار باشد، منجر به کمر درد خواهد شد.
• پوکی استخوان. هنگامی که استخوان‌های شما پوک و شکننده می‌شود، احتمال وقوع شکستگی‌های ناشی از فشار در مهره‌های ستون فقرات نیز افزایش پیدا می‌کند.

کمردرد می‌تواند دلایل دیگری مانند عفونت و سرطان ستون فقرات، تشک نامناسب، اختلال در خواب و … نیز داشته باشد.

عوامل خطرزا

• پیری. هر چقدر سن شما بیشتر می‌شود، احتمال بروز کمر درد نیز بیشتر خواهد شد. به طور کلی کمر درد از سنین حدود ۳۰ تا ۴۰ سالگی آغاز می‌شود.
• ورزش نکردن. ضعیف شدن ماهیچه‌های کمر به خاطر عدم به‌کارگیری آنها و فقدان فعالیت‌های ورزشی مناسب می‌تواند منجر به بروز کمردرد شود.
• اضافه وزن. سنگین بودن بیش از حد وزن بدن باعث می‌شود که فشار زیادی بر روی کمر شما وارد شود.
• بیماری‌ها. بعضی از انواع آرتروزها و سرطان‌ها می‌تواند باعث بروز کمر درد شود.
• بلند کردن اجسام به روش نادرست. استفاده از کمر به جای پاها در هنگام بلند کردن اجسام سنگین می‌تواند باعث بروز کمر درد شود.
• عوامل روانی. به نظر می‌رسد که خطر بروز کمردرد در افرادی که بیشتر در معرض افسردگی و اضطراب هستند، بیشتر است.
• سیگار کشیدن. این کار باعث می‌شود که بدن شما نتواند مواد غذایی را به مقدار کافی به دیسک‌های ستون مهره‌ها و کمر شما برساند.

پارگی دیسک، پوکی استخوان و… از جمله مشکلات ساختاری هستند که منجر به کمردرد میشوند.

علائم

نشانه ها و علائم کمردرد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• دردهای عضلانی
• تیر کشیدن و درد ناگهانی کمر
• دردهایی ناحیه کمر پایین کمر که به طرف پایین به سمت پاها کشیده می‌شود.
• کاهش انعطاف‌پذیری و دامنه حرکت کمر

آزمایش‌ها و تشخیص کمر درد

در صورتی که پزشک احتمال می‌دهد که کمر درد شما ناشی از یک بیماری خاص دیگر باشد، ممکن است یک یا چند مورد از آزمایش‌های زیر را برایتان تجویز کند:

عکسبرداری اشعه ایکس. این عکس‌ها همردیفی مهره‌های ستون فقرات و وجود علائم آرتروز یا شکستگی استخوان در ناحیه کمر را نشان می‌دهد. اما عکس‌های اشعه ایکس به تنهایی نمی‌تواند مشکلات مربوط به نخاع، ماهیچه‌ها، اعصاب یا دیسک‌های ستون مهره‌ها را نشان دهد.

ام آر آی یا سی تی اسکن. تصاویر ام آر آی و سی تی اسکن می‌تواند مشکلاتی از قبیل فتق دیسک‌ها و یا عوارض مربوط به استخوان‌ها، ماهیچه‌ها، بافت‌های نرم، تاندون‌ها، اعصاب، رباط‌ها و رگ‌های خونی در ناحیه کمر را نشان دهد.

آزمایش خون. این آزمایش‌ها می‌تواند وجود عفونت یا هر گونه بیماری دیری که ممکن است باعث بروز کمردرد شده باشد را نشان دهد.

اسکن استخوان. در موارد نادری ممکن است پزشک شما از اسکن استخوان برای یافتن تومورهای استخوانی یا شکستگی‌های ناشی از فشار که در اثر پوکی استخوان به وجود آمده است، استفاده کند.

آزمایش EMG. این آزمایش برای اندازه‌گیری پالس‌های الکتریکی تولید شده توسط اعصاب و نحوه واکنش ماهیچه‌ها نسبت به آنها انجام می‌شود. آزمایش EMG می‌تواند وجود عوارضی از قبیل فشردگی عصب که در اثر فتق دیسک‌ها و تنگ شدن کانال نخاعی (استنوز ستون فقرات) ایجاد می‌شود را تأیید نماید.

درمان

درمان کمردرد با دو روش جراحی و بدون جراحی انجام می‌گیرد. در اینجا چند درمان‌ بدون جراحی ذکر شده است.

داروها

پزشک شما ممکن است بسته به نوع کمر دردی که شما به آن دچار شده‌اید، یکی از انواع داروهای زیر را برایتان تجویز کند:

داروهای مسکن. استامینوفن (تیلنول و غیره)

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی. از قبیل ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم که می‌تواند در تسکین کمردردهای حاد مؤثر باشد.

شل کننده عضلات. اگر کمر درد شما در حد خفیف تا متوسط باشد و با مصرف داروهای مسکن کاهش پیدا نکند، ممکن است یک داروی شل کننده عضله هم برایتان تجویز شود.

مسکن‌های موضعی. این داروها شامل انواع کرم‌ها و پمادهایی است که باید آن را بر روی پوست در محلی که احساس درد دارید، بمالید.

تزریق کورتیزون. تزریق کورتیزون به کاهش التهاب در اطراف ریشه‌های عصب کمک می‌کند، اما تسکین درد در اثر تزریق کورتیزون فقط می‌تواند به مدت محدودی (کمتر از چند ماه) دوام داشته باشد.

درمان با سرما و گرما

اغلب بیمارانی که از دردهای مزمن ناحیه کمر و گردن رنج می‌برند، توانسته‌اند با استفاده از بسته‌های یخ یا سایر اشکال یخ بر روی موضع محل درد در ناحیه کمر و ستون فقرات، درد این ناحیه را تسکین دهند.

درمان به روش داغ کردن موضع محل درد، روش دیگری است که با هدف افزایش خونرسانی به ناحیه مورد نظر انجام می‌گیرد. در واقع پزشکان معتقدند که افزایش جریان خون باعث کمک به دفع سموم و رسیدن مقدار بیشتری از مواد غذایی و اکسیژن به موضع آسیب‌دیده می‌شود و بر تولید استخوان و بافت‌های نرم جدید در این محل، تأثیر قابل ملاحظه‌ای دارد.

بریس‌های کمر

بریس‌های مخصوص پایین کمر، در برخی موارد می‌توانند با محدود کردن دامنه حرکتی ستون فقرات، به تسکین دردهای ناشی از بیماری‌ها و مشکلات دیسکی کمک کنند. برخی از پزشکان هشدار داده‌اند که استفاده طولانی مدت از بریس‌های پایین کمر ممکن است منجر به ضعف عضلات کمر شود. اما در موارد کوتاه‌مدت یا هنگام انجام فعالیت‌های فیزیکی، استفاده از بریس ممکن است یک راهکار موثر برای کاهش درد در افرادی با درد مزمن در پایین کمر باشد.

فیزیوتراپی

درمان با کشش ستون مهره‌ها

درمان کمردرد از طریق کشش ستون مهره‌ها روشی است که می‌تواند به صورت دستی یا مکانیکی انجام گیرد. انتخاب شیوه انجام این عمل به تشخیص پزشک و ترجیح بیمار بستگی دارد.

کشش ستون مهره‌ها به روش دستی

کشش ستون مهره‌ها را می‌توان با استفاده از دست و به صورت کشیدن ستون مهره‌ها در جهت درازای آن انجام داد. در این روش، درمانگر ماهیچه‌هایی که در امتداد ستون مهره‌ها قرار دارند را با حرکات دست خود می‌کشد و بر روی آنها فشار وارد می‌کند تا از این طریق فاصله‌ای در بین دیسک‌ها و مهره‌ها ایجاد کند.

کشش ستون مهره‌ها به روش مکانیکی

در این روش، شما به پشت بر روی یک تخت می‌خوابید و یک تسمه لاستیکی به دور کمر شما بسته می‌شود. سپس دستگاه کشش ستون مهره‌ها به آرامی و با فشار بسیار ملایمی، ستون فقرات شما را می‌کشد و به این ترتیب هر گونه فشاری که بر روی دیسک‌ها یا مفاصل ستون فقرات وجود داشته باشد، آزاد می‌شود و مهره‌ها به جایگاه اصلی خود در امتداد ستون فقرات برگردانده می‌شوند.

درمان اولتراسوند

امواج اولتراسوند از طریق یک ابزار دستی کوچک که بر روی پوست موضع محل درد کشیده می‌شود، در این ناحیه اعمال می‌گردد. هنگامی که امواج صوتی از دستگاه به پوست منتقل می‌شوند، در داخل بافت‌های نرم بدن، نوعی لرزش (ویبریشن) ایجاد می‌کند. این لرزش‌ها باعث گرم شدن بافت‌های نرم، افزایش جریان خون و کاهش درد در این ناحیه خواهد شد. علاوه بر آن، گرمایی که در این ناحیه تولید می‌‌شود، می‌تواند به شل شدن ماهیچه‌هایی که دچار گرفتگی شده‌اند و نیز به قابلیت کشش بافت‌های نرم در درمان‌های دستی کمک کند.

تحریک الکتریکی (TENS)

روش TENS در اصل یک عمل حفاظتی غیر جراحی است که به تسکین درد کمر کمک می‌کند. هدف اصلی این روش آن است که پیام‌های عصبی منتقل کننده درد که از عصب محل آسیب‌دیدگی در ناحیه کمر به سمت گیرنده عصبی در مغز منتقل می‌شوند را از طریق تحریک اعصاب، مختل نماید. در واقع این روش، اعصاب ناحیه کمر را تحریک می‌کند تا نتوانند سیگنال‌های درد را به سمت مغز بفرستند.

ماساژ درمانی

هنگامی که استخوان‌ها و مفاصل دنده‌ها و قفسه سینه قابلیت حرکت خود را از دست می‌دهند، عضلات این ناحیه دچار اسپاسم می‌شوند. ماساژ درمانی می‌تواند به رفع اسپاسم عضلات در این ناحیه کمک کند و قابلیت حرکت و عملکرد مفاصل آن را تا حد زیادی بهبود ببخشد. حتی می‌توان با استفاده از این روش، میزان حرکت مفصل خاجی یا دنبالچه در پایین کمر را نیز از طریق ماساژ دادن عضلات سرینی و آزاد کردن فشار وارد بر بافت‌های این ناحیه، افزایش داد.

طب سوزنی

طب سوزنی یک روش درمانی بدون دارو و بدون درد است که در آن، سوزن‌های بسیار ریز در نقاط خاصی از بدن فرو می‌رود تا علائم ناشی از بیماری‌های مختلف، همچون دردهای فیزیکی و روانی، را کاهش دهد. این روش به خصوص برای بیماری‌های حاد و مزمن که به دیگر روش‌های درمانی پاسخ نداده‌اند، مناسب است.

تزریق استروئید در فضای اپیدورال

تزریق استروئید در فضای اپیدورال درمانی است که در آن داروی لازم برای تسکین درد مستقیماً در فضای بین مهره‌های ستون فقرات و مایع نخاعی، یعنی در فضای اپیدورال تزریق می‌شود. این تزریق مشابه تزریق اپیدورالی است که هنگام زایمان بر روی بسیاری از بانوان انجام می‌شود.

تزریق در مفصل ساکروایلیاک (SI)

تزریق در مفصل ساکروایلیاک بر روی مفاصلی انجام می‌شود که پایین ستون فقرات را به لگن متصل می‌کند. التهاب این مفصل‌ها غالباً باعث احساس درد در پایین کمر می‌شود و این تزریق یکی از راه‌های تسکین این ناراحتی است.

تزریق بلوک عصب

تزریق بلوک عصب داخل یا نزدیک اعصاب ستون فقرات انجام می‌شود. بلوک عصب به دو روش پیرامونی و سمپاتیک انجام می‌شود، بلوک عصب پیرامونی عصب‌هایی را هدف می‌گیرد که مسئول انتقال درد و کنترل حرکتی هستند. حال آن که بلوک عصب سمپاتیک عصب‌هایی را هدف می‌گیرد که جریان خون و عملکرد غدد را تنظیم می‌کند.

تزریق در مفصل فاست

تزریق در مفصل فاست بر روی مفاصلی انجام می‌شود که خم شدن و چرخیدن ستون فقرات را ممکن می‌کند. در صورت لزوم می‌توان چند تزریق را بر روی چند مفصل ملتهب و روماتیسمی انجام داد.

تزریق در نقاط ماشه‌ای

تزریق در نقاط ماشه‌ای، برخلاف دیگر تزریق‌ها، ناحیه‌های دردناک گره‌های عضلانی یا نقاط ماشه‌ای را هدف می‌گیرد و داخل مفصل یا اعصاب ستون فقرات انجام نمی‌شود. این تزریق با شل کردن عضلات سفت و گرفته‌ای که عصب‌های مجاور را تحریک می‌کنند، باعث تسکین درد کمر می‌شود. تزریق چند نقطه ماشه‌ای را می‌توان در یک جلسه انجام داد.

تزریق اوزون

گاز اکسیژن یا اوزون مستقیماً در دیسک آسیب دیده تزریق می‌شود تا دیسک کوچکتر شود. کاهش حجم دیسک باعث می‌شود که فشار کمتری به عصب‌ها وارد شود و درد ناشی از فتق و برجستگی دیسک از بین برود. متخصصین برای انجام صحیح و بدون مشکل اوزون تراپی، تزریق را تحت هدایت سونوگرافی انجام می‌دهند.

تزریق PRP

پلاسمای سرشار از پلاکت (PRP) در واقع نمونه خونی است که از بیمار گرفته می‌شود و در سانتریفیوژ چرخانده می‌شود تا اجزاء آن از هم جدا شود و پلاسمای تغلیظ شده با پلاکت به دست آید. پلاکت سلول‌های لخته کننده خون است که از قابلیت ترمیم عضله، تاندون و رباط نیز برخوردار است. مطالعات نشان داده است که فاکتورهای رشد آزاد شده توسط پلاکت‌ها تولید سلول‌های ترمیم کننده را افزایش می‌دهد، در نتیجه روند ترمیم بافت‌های نرم شتاب بیشتری می‌گیرد. پی آر پی غالباً کمر درد مزمن را متوقف می‌کند. کمردرد مزمن ناشی از کشیدگی و رگ به رگ شدن عضله یا عارضه‌های فرسایشی (دژنراتیو) واکنش مناسبی به این درمان نشان می‌دهد. به علاوه پی آر پی به واسطه برانگیختن فرایند التیام غضروف و کاهش درد و ناتوانی، درمانی موثر برای بسیاری از موارد آرتروز است.

نوکلئوتومی

نوکلئوتومی یکی از درمان‌های غیرجراحی کم‌تهاجم است که برای درمان فتق و برجستگی دیسک بین مهره‌ای و اصلاح بیرون زدگی خفیف تا متوسط دیسک بین مهره‌ای انجام می‌شود. نوکلئوتومی علت درد را از بین می‌برد، بدون آن که به بافت‌های پیرامونی  آسیب بزند. جراح برش کوچکی را پس از بی‌حسی موضعی در ناحیه دیسک‌های آسیب دیده ایجاد می‌کند، سپس سوزن توخالی و باریکی به قطر فقط یک میلی متر را در پوست وارد می‌کند و سوزن مارپیچ چرخشی و ظریفی را وارد آن می‌کند. جراح با این سوزن بخش‌هایی از بافت دیسک برآمده را جدا می‌کند که بین مهره‌ها وارد شده است و به عصب‌های بیرون آمده از نخاع فشار می‌آورد. جراح در تمام طول عمل، موقعیت دقیق سوزن را روی نمایشگر تحت نظر دارد و گاهی اوقات از پنس‌های مخصوصی برای تسکین درد استفاده می‌کند. چون نوکلئوتومی به ساختارهای اطراف، استخوان یا رباط یا کانال نخاعی آسیب نمی‌زند، خطر باقی ماندن جای زخم پس از این عمل بسیار پایین است. همچنین توانبخشی کوتاه مدت پس از نوکلئوتومی نیز به بهبود وضعیت بیمار کمک می‌کند. نوکلئوتومی تحت هدایت آندوسکوپی انجام می‌شود.

لامینوتومی

عمل جراحی لامینوتومی برای ایجاد کردن فضا در کانال نخاعی و به منظور رفع فشار روی ریشه‌های عصبی تحت فشار انجام می‌شود. بسیاری از عارضه‌های ستون فقرات، مانند تنگی کانال نخاعی، خار استخوانی، آرتریت ستون فقرات و فتق دیسک باعث تنگ شدن کانال نخاعی می‌شود. کانال نخاعی محلی برای عبور ریشه‌های عصب و تبادل پیام بین ستون فقرات، مغز و اعضاء بدن است. اگر کانال نخاعی باریک شود، ریشه‌های عصب تحت فشار قرار می‌گیرد و بیمار با درد و محدودیت حرکتی مواجه می‌شود. برای پهن کردن کانال نخاعی و رفع فشار روی ریشه‌های عصب، بخشی از لامینا در عمل لامینوتومی برداشته می‌شود. لامینا تکه استخوان باریکی است که مانند طاق یا سقف نخاع را می‌پوشاند. عمل لامینوتومی به دو روش باز قدیمی و بسته با حداقل تهاجم انجام می‌شود.

دیسککتومی

دیسککتومی با تهاجم حداقل برای درمان فتق یا برجستگی دیسک گردن یا کمر انجام می‌شود. هدف از عمل دیسککتومی این است که بخش کوچکی از دیسک آسیب دیده برداشته شود تا فشار روی ریشه‌های عصب قرار گرفته در کانال نخاعی از بین برود. جراح در اکثر موارد فقط بخش کوچکی از دیسک را بدون مختل کردن پایداری ستون فقرات برمی‌دارد. اما در موارد شدید لازم است که کل دیسک آسیب دیده برداشته شود و عمل پایدارسازی نیز در کنار دیسککتومی انجام شود. دیسککتومی غالباً توصیه نمی‌شود، مگر آن که پس از چند ماه درمان غیرجراحی بهبودی حاصل نشده باشد و بیمار همچنان از علائم فتق دیسک رنج ببرد. برای بسیاری از بیمارانی که عمل جراحی ستون فقرات برای‌شان توصیه شده است، عمل کم‌تهاجمی دیسککتومی نسبت به عمل دیسککتومی باز و تهاجمی، درمانی ایمن‌تر و موثرتر است.

هیدروسیژن اسپاین جت

سیستم هیدروسرجری اسپاین جت علاوه بر منبع نیرو از دستگاه اسپاین جت نیز برای تراش دادن، بریدن و جدا کردن همزمان بافت هدف استفاده می‌کند. هیدروسرجری از تکنولوژی لیزر و رادیوفرکوئنسی بهره می‌گیرد، بدون آن که آسیبی حرارتی به بافت وارد کند. تکنولوژی HydroCision’s Fluidjet به گونه‌ای طراحی شده است که بتواند بافت آسیب دیده را با کنترل کردن جریان آب متمرکز مافوق صوتی به باریکی تار مو جدا کند.

 ابلیشن حرارتی مفصل فاست

ابلیشن حرارتی فاست عمل جراحی با حداقل تهاجم است که برای درمان مفصل‌های فاست آسیب دیده، روماتیسمی و تحلیل رفته انجام می‌شود. مفاصل فاست مهره‌ها را به هم متصل می‌کند و حرکت رو به جلو و عقب و چرخش ستون فقرات را ممکن می‌کند. غضروف و بافت‌های پیوندی مفاصل فاست به مرور زمان خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهد و روند فرسایشی آن شروع می‌شود، زمانی که غضروف‌ها تحلیل می‌رود، بخش‌های استخوانی مفصل روی هم ساییده می‌شود، در نتیجه توانایی حرکتی بیمار کاهش می‌یابد و بیمار دچار علائمی دردناک می‌شود. مفاصل فاست غالباً در تلاش برای ترمیم و محافظت از خودشان، زائده‌هایی به نام خارهای استخوانی ایجاد می‌کنند که به عصب‌های نخاعی فشار می‌آورد و به علائم دردناک دامن می‌زند. هدف از ابلیشن حرارتی مفصل فاست این است که عصب موضعی آسیب دیده از بین برود و مفصل با لیزر پاکسازی شود.

فورامینوتومی

فورامینوتومی نوعی جراحی ستون فقرات است که فورامین ستون فقرات را پهن می‌کند، فورامین مجرای قیفی شکل باریکی است که ریشه‌های اعصاب خارج شده از نخاع را در خود جای می‌دهد. ابتلا به بعضی عارضه‌ها، مانند تنگی کانال نخاعی باعث تنگ شدن فورامین می‌شود، در نتیجه ریشه‌های اعصاب تحت فشار قرار می‌گیرد و بیمار دچار درد و علائم متعدد می‌شود. تنگی فورامین غالباً در مهره‌های کمری پیش می‌آید، هرچند این عارضه در مهره‌های گردنی نیز مشاهده می‌شود. هدف از انجام فورامینوتومی این است که با برداشتن بخشی از ستون فقرات که آسیب دیده یا هم‌راستایی ساختار را به هم زده است و باعث تنگ شدن دیواره‌های فورامین شده است، کانال فورامین پهن‌تر شود. برای مثال اگر دیسک ستون فقرات برآمده شده و وارد کانال نخاعی شده باشد، فضای موجود در کانال برای عبور ریشه‌های عصبی تنگ می‌شود. بخشی از دیسک برآمده در جراحی فورامینوتومی برداشته می‌شود تا در مجرای فورامین فضای کافی برای عبور آزادانه ریشه‌های اعصاب فراهم شود.

ورزش‌های اختصاصی برای درمان کمر درد

کشش کمر

به پشت بخوابید و دست‌ها را زير سر خود بگذاريد. هر دو زانوی خود را خم کنید و در حالی که کف پاها را به زمین چسبانده‌اید، زانوها را به آرامی به یک طرف بدن فشار دهید و به زمین نزدیک کنید. ۱۰ ثانیه به همین حالت نگه دارید و سپس به حالت اول برگردید. این حرکت را سه مرتبه از هر طرف تکرار کنید.

حرکت لانژ عمیق

‌روی یک پا زانو بزنید و پای دیگر را در جلوی بدن خود روی زمین بگذارید. در حالی که بدن خود را به طرف جلو نگه داشته‌اید، زانوی پای عقب را از زمین بلند کنید. این حالت را ۵ ثانیه نگه دارید و سپس به حالت اول باز گردید. این حرکت را سه مرتبه از هر طرف تکرار کنید.

ایستادن روی یک پا

صاف بایستید و در صورت نیاز برای حفظ تعادل، دست خود را به دیوار یا یک جای محکم بگیرید. سپس یک پای خود را از عقب خم کنید و از پشت سر خود به طرف بالا بکشید و پاشنه پا را به باسن نزدیک کنید. حالت کشش را ۵ ثانیه نگه دارید. این حرکت را سه مرتبه از هر طرف تکرار کنید.

چرخش لگن

به پشت بخوابید و زانوهای خود را خم کنید. در حالی که عضلات شکم را محکم نگه داشته‌اید، قوس پایین کمر خود را به طور کامل بر روی سطح زمین بچسبانید. به همین حالت ۵ ثانیه نگه دارید و سپس استراحت کنید. این حرکت را ۵ مرتبه تکرار کنید.

کشش زانو به سینه

به پشت بخوابید و زانوهای خود را خم کنید. یکی از زانوها را بلند کنید و با دو دست به آرامی به سمت قفسه سینه خود بکشید و ۵ ثانیه نگه دارید. این حرکت را ۵ مرتبه از هر طرف تکرار کنید.