فهرست مطالب
تاریخ: ۹ اسفند ۱۴۰۲
مچ پا یکی از مهم‌ترین مفاصل به منظور تحمل وزن بدن محسوب میشود. عملکرد و ساختار این مفصل سبب میشود که مفصل مچ پا در برابر صدمات، خصوصا در زمان انجام فعالیت‌هایی مانند پریدن و دویدن آسیب‌پذیر باشد. عارضه‌های مربوط به مچ پا شامل پیچخوردگی، کشیدگی، التهاب مفصل و شکستگی هستند و تمامی این موارد سبب بروز درد مچ پا می‌شوند. پس از آسیب‌دیدگی در بیشتر موارد بی‌ثباتی مزمن مچ پا ایجاد میشود. در این حالت مچ پا ضعیف‌تر شده و در معرض آسیب‌دیدگی مجدد قرار می‌گیرد.
تقویت مچ پا پس از تحمل آسیب، می‌تواند احتمال بروز آسیب‌دیدگی مجدد را کاهش دهد. فیزیوتراپی مچ پا بهترین روش برای حل مشکلات مرتبط با مچ است. فیزیوتراپی‌گر ماهر در انتخاب تمرینات مناسب برای بهبود وضعیت مچ پا و هدایت در فرآیند توانبخشی و بازیابی حرکت و قدرت مچ پا به بیمار کمک میکند.
در این مقاله، ورزشهای خاص مخصوص به تقویت مچ پا برای کمک به بهبود وضعیت بعد از بیماری یا آسیب‌دیدگی به‌طور دقیق توضیح داده شده است. برای کاهش درد مچ پا و بهبود نتایج درمان، توصیه میشود به پزشک متخصص مراجعه کرده و درمان مناسب را دریافت کنید.
فیزیوتراپی برای درمان پیچخوردگی مچ پا
پیچخوردگی خفیف مچ پا
این عارضه برای بهبودی کامل به ۱۴ روز زمان نیاز دارد. پیچخوردگی رباط جانبی معمولا شدید نمی‌باشد و در بیشتر مواقع به سرعت بهبود پیدا میکند. طبق توصیه پزشک در این موارد از داروی مُسکن استفاده میشود و به فیزیوتراپی نیازی نمی‌باشد. احتمال بروز مجدد پیچخوردگی جانبی مچ پا ۷۰ درصد است. با وجود درصد بالای بروز مجدد این عارضه و عدم توصیه برای استفاده از توانبخشی از جانب پزشکان، در این مورد به تحقیقات بیشتری نیاز است.
پیچخوردگی شدید مچ پا
فیزیوتراپی تخصصی مچ پا به همراه درمان کارکردی یا عملکردی برای بهبود پیچخوردگی شدید مچ پا دارای تاثیر بیشتری نسبت به بی‌حرکت نگه داشتن مچ پا میباشد. درمان عملکردی دارای چهار مرحله میباشد.
- مرحله التهابی
- مرحله افزایشی (تکثیری)
- بازسازی اولیه
- رشد و بازسازی
مرحله التهابی ( ۰ تا ۳ روز)
در این مرحله، کاهش درد و ورم و بهبود جریان خون و محافظت از مچ پا انجام خواهد شد. به این منظور از روش PRICE شامل محافظت، استراحت، استفاده از یخ، فشرده‌سازی و بالا نگه داشتن پا استفاده خواهد شد.
- محافظت: با استفاده از استراحت و خودداری از انجام فعالیت‌هایی که سبب تشدید آسیب‌دیدگی و درد می‌شوند بایستی از مچ پا محافظت شود.
- استراحت: ۲۴ ساعت پس از آسیب‌دیدگی بیمار باید استراحت کند و از عصا برای کاهش فشار وارد بر مچ پا استفاده کرده و در نحوه انجام کار و ورزش تغییر ایجاد کند.
- استفاده از یخ: به این منظور بایستی از یخ برای مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه، یک تا سه با در روز در محل مورد نظر استفاده شود.
- فشرده‌سازی: می‌توان از باند برای فشرده‌سازی و کنترل ورم ناشی از پیچخوردگی مچ پا استفاده کرد.
- بالا نگه داشتن پاها: مچ پا بایستی بالاتر از سطح قلب نگه داشته شود.
جهت تایید اثر استفاده از یخ به تحقیقات بیشتری نیاز میباشد. همچنین جهت بررسی تاثیر روش فوق برای درمان پیچخوردگی شدید مچ پا شواهد کافی وجود ندارد. البته شواهدی در جهت رد تاثیر این روش نیز موجود نمی‌باشد.
مرحله افزایش یا تکثیری (۴ تا ۱۰ روز)
در این مرحله، بهبود عملکرد مچ پا و همچنین بهبود توانایی تحمل وزن در سه نوبت انجام میشود.
- آموزش به بیمار در ارتباط با افزایش تدریجی در میزان فعالیت با توجه به علائم عارضه
- تمرین‌های مرتبط با عملکرد مچ پا
-
- دامنه حرکتی
- ثبات عملکردی
- هماهنگی حرکتی
آغاز زودهنگام توانبخشی مچ پا از اهمیت زیادی برخوردار است. انجام تمارین در هفته اول سبب بهبود قابل توجه و کوتاه‌مدت در عملکرد مچ پا میشود.
- استفاده از باند/ بریس
-
- بلافاصله پس از کاهش ورم بایستی از باند استفاده شود.
- استفاده از باند یا بریس به وضعیت جسمانی بیمار بستگی دارد.
- به‌کارگیری بریس مچ پا برای درمان پیچخوردگی جانبی رباط مچ در مقایسه با روش استاندارد استفاده از باند الاستیک، سبب بهبود قابل توجه عملکرد مفصل مچ پا میشود.
- با وجود موارد فوق مشخص نمی‌باشد که کدام روش (بریس یا باند) تاثیر بیشتری دارد.
بازسازی اولیه (۱۱ تا ۲۱ روز)
در این مرحله قدرت عضله، ثبات عملکردی، حرکت مچ پا، قابلیت حرکتی (پیادهروی، بالا رفتن از راه پله، دویدن) در سه نوبت بهبود پیدا میکند.
۱- آموزش به بیمار در ارتباط با افزایش سطح فعالیت با توجه به علائم:
-
- ارائه اطلاعات در مورد روش‌های پیشگیرانه (باند با بریس)
- توصیه به بیمار در ارتباط با استفاده از کفش مناسب در زمان ورزش
۲- تمرین مربوط به عملکرد مچ پا
-
- تمرین تعادل، تقویت عضلات، قابلیت حرکتی مچ پا (پیادهروی، بالا رفتن از راه پله، دویدن)
- ارزیابی الگوی متقارن پیادهروی
- تقویت ثبات دینامیک، تمرکز بر تمارین مربوط به تعادل و هماهنگی. افزایش شدت تمارین از استاتیک به دینامیک و آغاز با تمارین ساده و پیشروی در جهت انجام تمارین عملکردی. افزایش میزان سختی تمارین.
- تشویق بیمار در جهت ادامه تمارین عملکردی در منزل
۳- استفاده از باند/ بریس
-
- استفاده از باند یا بریس در زمان انجام فعالیت‌های جسمانی تا زمانی که بیمار بتواند به راحتی تمارین مربوط به تعادل استاتیک و دینامیک و تمارین هماهنگی حرکتی را انجام دهد.
بازسازی و رشد
در این مرحله توانایی حمل وزن، مهارت‌های پیادهروی و مهارت‌های مورد نیاز برای انجام فعالیت‌های روزانه و ورزش بهبود پیدا میکند. تمارین مربوط به تقویت توانایی‌ها پا شامل:
- تمرین مهارت‌های هماهنگی حرکتی در زمان انجام ورزشهای مربوط به قابلیت حرکتی
- ادامه تقویت توانایی تحمل وزن
- افزایش پیچیدگی تمارین هماهنگی حرکتی در موقعیت‌های مختلف تا رسیدن به سطح پیش از آسیب‌دیدگی
- تشویق بیمار برای انجام تمارین در منزل
ورزش برای بهبود پیچخوردگی مچ پا
تمارین افزایش دامنه حرکتی مچ پا
در ارتباط با ورزش برای درد مچ پا بایستی توجه شود که این تمارین را می‌توانید تا ۵ بار در روز جهت حفظ دامنه حرکتی و انعطافپذیری مچ پا انجام دهید.
ترسیم حروف الفبا با انگشت شست پا
بر روی یک صندلی بنشینید. پای خود را در حالت صاف و راست قرار دهید و با استفاده از انگشت شست پا، حروف الفبا را در هوا رسم کنید. در صورت عدم وجود درد، می‌توانید این تمرین را ۲ تا ۳ بار تکرار کنید. این تمرین به حرکت مچ پا در تمامی جهات کمک میکند.
حرکت زانو
روی یک صندلی نشسته و کف پاها را بر روی زمین قرار دهید. در این حالت، به آرامی زانوهای خود را به سمت چپ و راست حرکت دهید و این حرکت باعث کشش و شل شدن رباط‌های اطراف مچ پا میشود. این تمرین را به مدت ۲ تا ۳ دقیقه انجام دهید.
برداشتن حوله از روی زمین با انگشتان پا
حوله کوچکی را بر روی زمین قرار دهید و بر روی یک صندلی بنشینید. کفش‌ها و جوراب‌های خود را درآورده و به آرامی حوله را با انگشتان خود برداشته و مچاله کنید و تا ۵ بشمارید. سپس حوله را بر روی زمین گذاشته و این حرکت را تکرار کنید. این تمرین را ۸ تا ۱۰ بار انجام دهید و در صورت بروز درد، در دفعات کمتری این حرکت را تکرار کنید.
تمارین کشش مچ پا
تاندون آشیل، عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه متصل کرده و از پشت مچ پا عبور میکند. پس از انجام تمرینات قبلی بایستی تمارین مربوط به کشش تاندون آشیل انجام شوند.
کشش تاندون با حوله
بر روی زمین بنشینید و پاها را در مقابل خود در حالت کشیده قرار دهید. حوله یا نواری را به دور قسمت زیر پنجه پا ببندید. حوله را به سمت خود بکشید به صورتی که انگشتان پا به طرف شما حرکت کنند. این وضعیت را برای ۱۵ تا ۳۰ ثانیه حفظ کنید. بیش از حد فشار وارد نکنید. تنها بایستی کشش خفیف تا متوسط در قسمت عضله ساق پا احساس شود.
کشش عضله ساق پا در حالت ایستاده
روبروی دیوار ایستاده و دستان خود را بر روی دیوار قرار دهید. مچ پای آسیب‌دیده را در حدود یک قدم عقب گذاشته و پای سالم را جلو قرار دهید. در حالی که پاشنه پای عقب بر روی زمین قرار دارد، به آرامی زانوی پای سالم را خم کنید تا زمانی که کشش خفیفی در ساق پای آسیب‌دیده حس شود. این حرکت را ۳ بار تکرار کنید و هر بار برای ۳۰ ثانیه وضعیت را حفظ کنید.
بالا آوردن پاشنه
دستان خود را در برابر یک صندلی یا دیوار قرار دهید و پاها را به عرض شانه باز کنید. به آرامی بلند کردن انگشتان پاها و سپس بازگشت به حالت اولیه را تکرار کنید. این حرکت را در ابتدا ۱۰ بار انجام دهید و سپس تعداد تکرارها را به ۲۰ افزایش دهید. مطمئن شوید که کشش ایجاد شده خفیف باشد و هیچ گونه دردی ایجاد نشود. با گذر زمان، می‌توانید این تمرین را فقط بر روی پای آسیب‌دیده انجام دهید.
حفظ تعادل بر روی یک پا
دستان را بر روی دیوار قرار داده و و پای سالم را از پشت بالا بیاورید به طوری که وزن بدن بر روی پای آسیب‌دیده قرار گیرد. این وضعیت را برای ۲۰ تا ۳۰ ثانیه حفظ کنید. با گذشت زمان تلاش کنید این حرکت را تنها با قرار دادن یک یا دو انگشت بر روی دیوار و در نهایت بدون استفاده از انگشتان این تمرین را انجام دهید.
تمارین تقویت مچ پا
پس از افزایش دامنه حرکتی و کسب قدرت تحمل وزن بر روی مچ پا، بایستی از تمارین تقویتی استفاده شود. برای انجام این تمارین به نوار یا کش ورزشی مقاومتی نیاز میباشد. این نوارها را می‌توان از فروشگاه‌های ورزشی یا به صورت آنلاین و یا از مطب متخصص فیزیوتراپی تهیه کرد.
حرکت مچ پا به جلو با نوار یا کش مقاومتی
بر روی زمین بنشینید. کش مقاومتی را به دور قسمت زیر پنجه پا ببندید و دو طرف کش را با دست بگیرید. به آرامی مچ پا را به طرف جلو حرکت دهید به طوری که انگشتان پا به طرف جلو قرار گیرند. سپس به آرامی پا را به حالت اولیه بازگردانید. این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید. در صورت بروز درد یا احساس ضعف مچ پا از نوار کششی استفاده نکنید.
حرکت مچ پا به عقب با نوار مقاومتی
نوار مقاومتی را به دور یک جسم سنگین ببندید. بر روی زمین بنشینید و انگشتان و قسمت فوقانی پا را در نوار قرار دهید. به آرامی پا را به سمت خود حرکت دهید و سپس پا را به حالت اولیه بازگردانید. این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید.
چرخش مچ به طرف خارج
نوار مقاومتی را به دور یک جسم سنگین ببندید. بر روی زمین نشسته و بخش داخلی پا را در قسمت انتهایی نوار قرار دهید. به آرامی مچ پا را به طرف خارج حرکت داده و سپس به حالت اول بازگردانید. این تمرین را ۱۰ بار و سپس با گذشت زمان ۲۰ بار تکرار کنید.
چرخش مچ پا به طرف داخل
نوار مقاومتی را به دور یک جسم سنگین ببندید. بر روی زمین نشسته و بخش داخلی پا را در قسمت انتهایی نوار قرار دهید. به آرامی مچ پا را به طراف داخل حرکت دهید و سپس پا را به حالت اولیه بازگردانید. این تمرین را در ابتدا ۱۰ بار انجام داده و سپس با گذشت زمان این تعداد را تا ۲۰ عدد افزایش دهید.
تمارین مربوط به کنترل و تعادل مچ پا
بخش اصلی توانبخشی به بازیابی کنترل عضلات مربوط میشود. در زمان پیچخوردگی مچ پا، رشته‌های عصبی دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند. با بهبود قدرت، مغز بایستی حس مربوط به وضعیت مچ پا و نحوه حرکت آن را به دست آورد (حس عمقی).
حفظ تعادل
بر روی پای آسیب‌دیده ایستاده و پای دیگر را از پشت بالا نگه دارید و تلاش کنید تا تعادل را حفظ کنید. در صورت نیاز دستان خود را برای حفظ تعادل بر روی یک صندلی قرار دهید. این وضعیت را برای چند ثانیه حفظ کرده و با گذشت زمان این زمان را تا ۳۰ ثانیه و ۱ دقیقه افزایش دهید.
حفظ تعادل با چشمان بسته
تلاش کنید تا تمرین فوق را با چشمان بسته انجام دهید. انجام این تمرین با چشم بسته دشوارتر است چرا که در این حالت نقطه مرجع بصری برای کمک به حفظ تعادل وجود ندارد. حتما بایستی برای پشتیانی، دستان خود را بر روی وسیله‌ای مانند صندلی قرار دهید. این وضعیت را برای ۳۰ ثانیه حفظ کرده و با گذشت زمان این زمان را تا ۱ دقیقه افزایش دهید.
حفظ تعادل بر روی بالش
برای این حرکت بایستی تمرین قبلی را بر روی یک بالش انجام دهید. انجان این تمرین دشوار میباشد چرا که حتی اگر مچ پا دچار پیچخوردگی نباشد، پا بر روی بالش دچار لغزش میشود. این تمرین را برای مدت ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه انجام دهید. در صورت وجود درد در مچ پا بایستی انجام تمرین را متوقف کنید.
حفظ تعادل بر روی بالش با چشمان بسته
انجام این حرکت دشوارتر از تمرین‌های قبلی است. به این منظور بایستی با چشمان بسته بر روی بالش تعادل خود را حفظ کنید. از یک صندلی به عنوان تکیه‌گاه استفاده کنید. این تمرین را برای ۳۰ ثانیه تا ۱ دقیقه انجام دهید.
تمرینات فوق سبب بهبود روند ارسال سیگنال بین مچ پا و مغز خواهند شد.
فیزیوتراپی برای آرتروز مچ پا
درباره ورزشهای مناسب برای فیزیوتراپی مچ پا، باید تاکید کرد که تمرینات ملایم و ایمن برای درمان آرتروز مچ پا موثر و ایمن محسوب می‌شوند. انجام فعالیت‌های جسمانی مناسب می‌تواند منجر به کاهش درد، تقویت عضلات اطراف مچ، افزایش دامنه حرکت و بهبود تعادل، هماهنگی، و ثبات مچ پا گردد. برای اجرای تکنیک‌های فیزیوتراپی مچ پا، حتماً باید تحت نظر یک متخصص انجام شوند.
تمرین‌های طبی فیزیوتراپی مچ پا زمانی دارای تاثیر بیشتری هستند که همراه با روش‌های زیر استفاده شوند:
- تمرینات قدرتی که برای تقویت عضلات شامل عضلات دوقلو، عضله نعلی، عضله درشت‌نی پیشین و عضله نازک‌نی استفاده می‌شوند.
- تمارین استقامتی که برای افزایش قابلیت هوازی به کار برده می‌شوند. ورزش دو و دوچرخه‌سواری به این منظور توصیه میشود.
- تمارین افزایش دامنه حرکتی. این تمارین شامل بالا و پایین بردن پا (از قسمت مچ به پایین)، و همچنین چرخش کف پا به سمت داخل و خارج می‌باشند.
- تمارین حفظ تعادل و حس عمقی (در صورت وجود بی‌ثباتی مفصل مچ پا). استفاده از تشک ایرکس و تحته لغزان به این منظور توصیه میشود.
- تمرینات عملکردی مانند ایستادن بر روی یک پا، راه رفتن بر روی سطوح مختلف، نشستن و برخاستن، بالا رفتن از راه پله.
- هیدروتراپی برای درمان آرتروز مچ پا توصیه میشود. در صورت بروز درد در زمان ورزش بر سطح خشک می‌توان از این روش استفاده کرد. برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که شنا و ورزشهای آبی برای درمان آرتروز بسیار مفید هستند. این ورزش‌ها در آرام‌سازی، کاهش میزان درد و بهبود قابلیت حرکتی موثر هستند.
- تمارین غیر فعال. این تمارین سبب رفع درد و بهبود قابلیت حرکتی مفصل می‌شوند. تمارین غیر فعال تنها در صورت استفاده به همراه تمرینات فعال موثر هستند.
- ماساژ عضلات اطراف مچ پا. این روش برای درمان آرتروز مچ پا موثر نمی‌باشد. البته ماساژ دقیق نقاط دردناک می‌تواند سبب تسکین موقتی درد شود.
- گرما درمانی می‌تواند در گرم کردن بافت‌ها پیش از ورزش موثر باشد. این روش همچنین برای آرام‌سازی بیمار نیز موثر است. در صورت وجود التهاب مفصل، استفاده از پک یخ توصیه میشود.
- الکتروتراپی. تاثیر این روش برای درمان آرتروز مچ پا اثبات نشده است. امکان دارد در صورت وجود درد شدید از این روش استفاده شود. این روش باید به همراه ورزش به کار برده شود.
- اولتراسوند: این روش برای درمان آرتروز مچ پا توصیه نمی‌شود.
- استفاده از لیزر و تحریک الکتریکی عصب از راه پوست می‌تواند دارای تاثیرات چشمگیری برای آرتروز باشد. البته شواهد مربوط به تاثیرات لیزر کمتر از شواهد مربوط به تاثیرات تحریک الکتریکی عصب از راه پوست است.
- تجهیزات و ابزار کمکی: تاثیر این ابزار برای درمان آرتروز مچ پا اثبات نشده است. البته استفاده از بریس، باند و کفی طبی می‌تواند سبب رفع درد شود.
- آموزش به بیمار در جهت درمان و مراقبت در منزل توصیه میشود.
فیزیوتراپی برای درمان آرتریت روماتوئید مچ پا
آرتریت روماتوئید شدید (۳ تا ۴ هفته)
در صورت بروز آرتریت روماتوئید شدید علائمی مانند درد، التهاب و قرمزی پوست، حساسیت به لمس و ورم وجود دارند. قرارگیری مفصل آسیب‌دیده در وضعیت مناسب و همچنین وضعیت بدنی مناسب بیمار در تخت بسیار اهمیت دارد.
- استفاده از تشک سفت و تکیه‌گاه سبب کاهش تاثیرات قرارگیری غیر طبیعی مفصل و در نتیجه محافظت از مفصل میشود.
- عضو آسیب‌دیده بایستی در وضعیتی قرار گیرد که باعث بروز درد نشود. از انقباض در محل آسیب‌دیدگی بایستی خودداری شود. اسپیلنت می‌تواند سبب محافظت از مفصل شود. در ارتباط با مفاصل زانو و آرنج بایستی احتیاط شود چرا که این مفاصل بیشتر در معرض انقباض ناشی از خم شدن هستند.
- استفاده از گچ بایستی به حداقل رسانده شود. گچ و اسپلینت بایستی جهت جلوگیری از بروز عوارض به طور منظم بررسی شوند. در مورد مفاصل و عضلات که تحرکی ندارند بایستی از تمرینات استقامتی پیشرونده و حرکات مربوط به افزایش دامنه حرکتی استفاده شود.
- بایستی از تمرینات عملکردی در حدی که باعث درد نشوند استفاده شود. همچنین وضعیت مناسب بدنی و روش‌های انجام فعالیت بدون واردن شدن فشار بر مفاصل آسیب‌دیده به بیمار آموزش داده میشود. در صورت آسیب‌دیدگی مفاصلی که وزن بر روی آن‌ها قرار می‌گیرد، شخص باید جهت به‌کارگیری اندام فوقانی بدن برای استفاده از عصا آمادگی لازم را کسب کند.
- تمرینات ایزومتریک: در این نوع تمارین، مفاصل حرکت نمی‌کنند و بنابر این باعث بروز درد نمی‌شوند. آغاز زودهنگام این تمرینات الزامی است. عضلاتی مانند عضله چهار سر ران و عضله دلتوئید بیشتر در معرض آتروفی قرار دارند و در نتیجه به انجام مکرر تمرینات ایزومتریک نیاز دارند.
- عضلات مرتبط با تحمل وزن و تعادل بدن به تقویت و افزایش استقامت نیاز دارند و بنابر این انجام تمرینات ایزومتیک در مورد این عضلات الزامی است.
- تمرینات سرعتی ایزومتریک در ناحیه آسیب‌دیده سبب کاهش ورم میشود. در مورد مفاصلی که در اثر آسیب‌دیدگی گرم هستند، نباید از گرمادرمانی استفاده شود.
- تحریک الکتریکی عصب از راه پوست، اولتراسوند پالسی، ماساژ با یخ سبب کاهش اسپاسم و درد میشود.
- جریان تداخلی ۹۰ تا ۱۰۰ هرتز سبب کاهش انطباق اعصاب شده و فرکانس ۵۰ تا ۱۰۰ هرتز سبب تسریع روند بهبود، افزایش خون‌رسانی و نفوذپذیری غشاء سلولی میشود.
- انجام صحیح تمارین در استخر یک روش مناسب برای بهبود علائم عارضه محسوب میشود.
آرتریت روماتوئید مزمن
در این مرحل، بیمار جهت کسب استقلال بایستی بیشترین میزان فعالیت را در مورد مفاصل آسیب‌دیده به کار ببرد. ۴ تا ۵ هفته پس از آسیب‌دیدگی، بیمار می‌تواند نشستن با استفاده از دستان بدون کمک دیگران را آغاز کند.
- چنانچه درد مانع نشود، برنامه درمانی و عملکردی بایستی آغاز شود. این برنامه شامل ایستادن و راه رفتن میباشد. البته از حمل وزن بایستی تا زمان کاهش درد، خودداری شود.
- پیش از حمل وزن، استفاده از ارتز یا ابزار طبی برای کمک به راه رفتن برای کاهش فشار وارد بر مفاصل ضروری است. این کار بایستی با استفاده از میله‌های موازی (پارالل بار) برای بررسی تاثیر حمل وزن بر روی مفاصل انجام شود.
- امکان دارد تمارین کششی برای مفاصلی که دچار سفتی شده‌اند، ضروری باشد. ممکن است از گرمادرمانی، روش اولتراسونیک، تحریک الکتریکی عصب از راه پوست و دیگر روش‌ها برای تسکین درد استفاده شود.
- برنامه درمانی بایستی شامل بهبود قدرت و استقامت عضلات مرتبط با مفصل آسیب‌دیده باشد.
- آموزش و کمک‌های لازم در مورد شیوه صحیح قدم برداشتن، سرعت انجام حرکات و وضعیت‌های بدنی به بیمار ارائه می‌شوند.
- در برنامه درمانی بایستی به عملکرد بدنی در محل کار و اشتغال نیز توجه شود.
سوال‌های رایج در مورد درمان درد مچ پا با فیزیوتراپی
آیا فیزیوتراپی به کاهش درد مچ پا کمک میکند؟
ورزشهای مناسب فیزیوتراپی مچ پا به بهبود آسیبدیدگیهای مچ پا شامل پیچخوردگی، پارگی رباط یا شکستگی کمک میکنند. فیزیوتراپی تخصصی مچ پا به رفع درد و تسریع روند بهبود کمک میکند. فیزیوتراپی شامل استفاده از برنامه بلندمدت توانبخشی نیز میشود.
آیا فیزیوتراپی برای درمان پیچخوردگی مچ پا مفید است؟
در مرحله پیچخوردگی شدید مچ پا، فیزیوتراپی در افزایش دامنه حرکتی و کاهش درد موثر میباشد. جهت انجام تکنیک‌های فیزیوتراپی مچ پا برای رفع پیچخوردگی بیمار می‌تواند به متخصص فیزیوتراپی مچ پا در تهران مراجعه کند.
فیزیوتراپی مچ پا برای درمان پیچخوردگی چه زمانی بایستی آغاز شود؟
برنامه توانبخشی مربوط به افزایش دامنه حرکتی بایستی در ۷۲ ساعت پس از آسیب‌دیدگی آغاز شود. در مدت چند هفته تا چند ماه بعد باید از روش‌هایی مانند حرکات کششی، تمارین قدرتی و حرکات مربوط به حفظ تعادل استفاده شود.
آیا فیزیوتراپی به درمان آرتروز مچ پا کمک میکند؟
فیزیوتراپی روش بسیار موثری جهت درمان آرتروز مچ پا محسوب میشود.
آیا ورزشهای مخصوص مچ پا در درمان آرتروز مچ موثر هستند؟
در صورت وجود آرتروز مچ پا، امکان دارد درد و سفتی مفصل سبب کاهش توانایی در راه رفتن شود. ورزشهای مخصوص مچ پا می‌توانند به بهبود قدرت و قابلیت حرکتی مچ پا کمک کنند. ورزش برای درد مچ پا در چند نوبت در هفته سبب بهبود نحوه حرکت مچ پا میشود.
آیا پیادهروی برای رفع آرتروز مچ پا مفید است؟
پیادهروی به حفظ انعطافپذیری مفاصل کمک کرده و در حفظ سلامت استخوانها موثر است و سبب کاهش احتمال بروز پوکی استخوان میشود. به همین جهت پیادهروی برای افراد مبتلا به آرتروز توصیه میشود.
آیا فیزیوتراپی به درمان آرتریت روماتوئید کمک میکند؟
در صورت وجود آرتریت روماتوئید متوسط یا پیشرفته، فیزیوتراپی به بهبود قدرت و انعطافپذیری کمک میکند. در فیزیوتراپی برای گروه عضلات و مفاصل و همچنین برای حفظ وضعیت کلی سلامتی برنامه مناسب طرح‌ریزی میشود و برای تسکین درد و روش‌های درمان عارضه به بیمار آموزش لازم داده خواهد شد. متخصص فیزیوتراپی مچ پا در تهران نحوه بهبود حرکت مفاصل و بهبود شیوه راه رفتن و همچنین روش تقویت عضلات را به بیمار آموزش می‌دهد.
چه روش‌هایی برای درمان آرتریت روماتوئید مفید هستند؟
فیزیوتراپی و کاردرمانی برای رفع آرتریت روماتوئید بسیار مفید هستند. این روش‌ها در واقع بخش‌های اصلی برنامه درمانی برای بهبود آرتریت روماتوئید محسوب می‌شوند.
فیزیوتراپی روماتولوژی چیست؟
فیزیوتراپی روماتولوژی نوع خاصی از فیزیوتراپی است که برای درمان انواع عارضه‌های مربوط به اختلالات و دردهای عضلانی و مفصلی استفاده میشود. این عارضه‌ها شامل بیماری‌های خودایمنی می‌شوند و باعث بروز التهاب در عضلات، مفاصل، رباط‌ها و تاندون‌ها شده و سبب ایجاد علائمی مانند درد، ورم و سفتی می‌شوند.
