فهرست مطالب
تاریخ: ۹ اسفند ۱۴۰۲
کلینیک ما به انجام دقیق و ایمن تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (پی آر پی) متعهد بوده تا بدین وسیله بتواند به بهبود سریع‌تر تاندون‌ها و رباط‌های مفاصل و کاهش دردهای مزمن و حاد کمک کند. همچنین در بسیاری از موارد از تزریق اوزون نیز بطور همزمان می توان استفاده کرد. برای کسب اطلاعات بیشتر یا رزرو نوبت می‌توانید با شماره ۰۹۱۲۸۴۴۴۹۹۰ یا ۰۲۱۲۲۷۸۰۷۰۲ تماس حاصل فرمایید.
آناتومی شکستگی مچ پا
در مچ پا سه استخوان مختلف ممکن است دچار شکستگی شوند:
استخوان درشت‌نی. به استخوان درشت‌تر ساق پا، درشت‌نی گفته می‌شود. انتهای استخوان درشت‌نی پهن شده و یک برآمدگی استخوانی به نام قوزک داخلی پا را به وجود می‌آورد. شما می‌توانید این برآمدگی را در قسمت داخلی پای خود لمس کنید.
استخواننازک‌نی. به استخوان نازک‌تر ساق پا، نازک‌نی گفته می‌شود. انتهای استخوان نازک‌نی پهن شده و یک برآمدگی استخوانی به نام قوزک جانبی پا را به وجود می‌آورد. شما می‌توانید این برآمدگی را بر روی سطح خارجی پای خود لمس کنید.
استخوان تالوس (قاپ). تالوس استخوانی گودمانند است که در عمق مفصل مچ پا و در بین استخوان پاشنه و انتهای استخوان‌های درشت‌نی و نازک‌نی قرار گرفته است. تالوس از انتهای استخوان‌های درشت‌نی و نازک‌نی حمایت کرده و حرکت مچ پا را ممکن می‌سازد.
انواع مختلف شکستگی‌های مچ پا
با اینکه راه‌های مختلفی برای ایجاد شکستگی استخوان مچ پا وجود دارند، از شایع‌ترین آنها می‌توان به پیچ‌خوردگی شدید و ناگهانی مچ پا و یا ضربه‌ی شدید و مستقیم به یکی از قوزک‌های آن اشاره کرد.
عوامل خطر و علل ایجاد شکستگی در مچ پا
شکستگی مچ پا در بین رده‌های سنی مختلف و افراد به علاقه‌مندی‌ها و سبک‌های مختلف زندگی، عارضه‌ای شایع است.
افرادی که به برخی از فعالیت‌های ورزشی به خصوص اشتغال دارند، به دلیل فشار واردشده بر روی مفصل مچ پا، بیشتر در معرض خطر شکستگی قرار دارند مانند:
- رقص باله
- اسنوبرد
- بسکتبال
- چتربازی
همچنین ممکن است موارد زیر نیز موجب شکستگی در مچ پا گردند:
- سرخوردن بر روی یخ
- زمین خوردن از ارتفاع زیاد
- ضربه‌ی مستقیم به قوزک‌های پا در حین تصادفات رانندگی
آسیب‌های وارده در اثر ضربه‌ی شدید که در طی آنها استخوان شکسته شده از پوست بیرون زده و در معرض هوا قرار می‌گیرد، بسیار خطرناک‌اند. زخم باز به باکتری‌ها کمک می‌کند تا استخوان را آلوده کرده و این امر به‌شدت خطر عفونت را افزایش می‌دهد.
علائم
در صورتی‌که به شکستگی مچ پا دچار شده‌اید، ممکن است علائم زیر را داشته باشید:
- درد، ورم، کبودی و حساسیت نسبت به لمس در ناحیه‌ی مچ پا
- عدم توانایی حرکت دادن مچ پا در دامنه‌ی حرکتی طبیعی خود
- عدم توانایی تحمل وزن بر روی مچ پای آسیب‌دیده – با این حال در صورتی‌که می‌توانید این کار را انجام دهید، به معنی سالم بودن مچ پا نیست.
- در برخی از موارد، شنیده شدن صداهای شکستگی و خرد شدن از مچ پا
- در شکستگی‌های باز، بدشکلی وخیم مچ پا و دیده شدن قسمت‌هایی از استخوان بیرون زده از پوست
عوارض
از عوارض رایج پس از شکستگی مچ پا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- گرفتگی در ناحیه‌ی مچ پا
- درد
- ورم
- آرتروز در آینده. یکی از رایج‌ترین عارضه‌های بلندمدت مربوط به شکستگی مچ پا، استئوآرتریت و یا خود آرتروز می‌باشد. زمانی‌که استخوان‌های اطراف مفصل آسیب می‌بینند، فرسایش آنها نسبت به مفاصل سالم بیشتر می‌شود. این عارضه منجر به ایجاد درد و ورم در مفصل شده و ممکن است تا حدی شدید باشد که به درمان نیاز پیدا کند.
- ترمیم ناکافی. موقعیت استخوان‌ها در مچ پا بسیار مهم است. بنابراین قرار دادن دوباره‌ی استخوان‌ها در موقعیت مناسب خود چه به وسیله‌ی عمل جراحی و چه به کمک گچ گرفتن، باید بسیار دقیق باشد در غیر این صورت ممکن است ترمیم استخوان‌ها نیمه‌کاره باقی بماند.
تشخیص
پس از بحث در مورد علائم عارضه، پزشکان ما سابقه‌ی پزشکی شما و به‌ویژه آسیب‌های قبلی به مچ و سایر قسمت‌های پا را بررسی می‌کنند. آنها مچ و بخش‌های دیگر زیراندام شما را معاینه می‌کنند تا علائم تورم، ناهنجاری، سایش، کبودی یا درد در اطراف استخوان‌های پریشانی و دیگر نقاط پا را بررسی کنند. به‌طور خاص، توجه آنها به قسمت‌های داخلی و خارجی پا (برآمدگی‌های استخوانی در دو طرف پا) خواهد بود. اگر نشانه‌هایی از شکستگی در معاینه فیزیکی ظاهر شود، تصویربرداری با استفاده از اشعه ایکس برای تایید تشخیص پزشک تجویز می‌شود.
درمان
روش درمانی مورد استفاده و مدت زمان مورد نیاز برای بهبودی شکستگی مچ پا، به عوامل زیادی از جمله موارد زیر بستگی دارند:
- نوع شکستگی مچ پا
- محل شکستگی استخوان
- تعداد استخوان‌های دچار شکستگی
- وضعیت پوست بر روی محل شکستگی
برای درمان شکستگی مچ پا می‌توان از یکی از روش‌های زیر استفاده کرد:
- گچ گرفتگی ساده
- عمل جراحی که معمولاً با کارگذاری پیچ و پلاک همراه است.
روش‌های درمانی بدون جراحی
در صورت پایدار و باثبات بودن شکستگی (یعنی حرکت نکردن استخوان‌های دو طرف شکستگی) و حفظ موقعیت مناسب استخوان‌ها، می‌توان با گچ گرفتن و یا استفاده از بریس آن را درمان کرد. تحمل وزن برای شکستگی‌ها پایدار ممنوع است ولی برای شکستگی‌های ناپایدار این‌طور نیست.
درمان با عمل جراحی
در صورتی‌که شکستگی بسیار ناپایدار بوده (از نوع وبر B یا C) و یا موقعیت استخوان‌ها تغییر کرده باشد، ممکن است برای بازگرداندن استخوان‌ها به موقعیت مناسب، عمل جراحی مورد نیاز باشد. عمل جراحی می‌تواند بر دو نوع باشد:
- عمل جراحی فوری. در صورتی‌که شکستگی ساده بوده و عارضه‌ی دیگری را به وجود نیاورده باشد، می‌توان از پیچ و پلاک برای درمان آن استفاده کرد.
- جراحی مرحله‌ای. در صورتی‌که آسیب واردشده به بافت‌های نرم اطراف مفصل شدید باشد، لازم است قبل از انجام عمل جراحی، مفصل را به مدتی در حالت استراحت قرار داده و انتظار داد تا بهبودی در بافت‌ها اتفاق بیافتد. این اقدام به کاهش التهاب و تورم بافت‌ها کمک کرده و مفصل را برای اجرای عمل جراحی آماده می‌کند. در این دوره استراحت، موقعیت مناسبی برای مچ پا تعیین می‌شود و با استفاده از وسایل خاص، مفصل را در جای خود ثابت می‌کنند. این اقدام همچنین به پزشک این امکان را می‌دهد که موقعیت را تحت نظر داشته و در صورت بروز عارضه‌هایی مانند کبودی‌های گسترده یا عفونت، به سرعت آنها را درمان کند. زمانی‌که بافت‌های نرم بهبود یافته و ایمنی عمل تضمین شده باشد، به عمل جراحی برای ترمیم دائمی مفصل پرداخته می‌شود.
در عمل جراحی می‌توان از گزینه‌های بسیار متفاوتی استفاده کرد با این حال در صورت انجام عمل، از شما خواسته می‌شود تا حداقل به مدت تا هفته از تحمل وزن خودداری کنید تا زخم‌ها و استخوان‌ها بهبود یابند.
برای بیشتر افراد، عدم توانایی در تحمل وزن احساس ناامیدکننده است. استفاده از عصای زیربغل یا راه رفتن با یک پا می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی فرد را از فعالیت بازداشته و در برخی موارد توانایی کار کردن را از او گیراند. با این‌حال، تحت‌فشار قرارنگرفتن استخوان‌های تازه‌ترمیم‌یافته ضروری است. یک فیزیوتراپیست در بیمارستان شما ممکن است برنامه‌های تحرکی کمکی را معاینه کرده و نحوه‌ی راه رفتن در این حالت به‌خصوص را آموزش دهد. او همچنین توانایی شما برای صعود و نزول از پله‌ها را بررسی می‌کند.
بازتوانی وتوان‌بخشی
برنامه‌ی توانبخشی پس از شکستگی استخوان مچ پا می‌تواند بسته به شدت شکستگی و سرعت بهبودی استخوان‌ها، بین ۱۲ تا ۲۴ هفته زمان ببرد. در این دوره، فیزیوتراپیست و جراح از شما می‌خواهند تا تمرینات خاصی را اجرا کرده و تدریجاً وزن اعمال‌شده بر روی مچ خود را افزایش دهید.
