آرنج گلف‌بازان یک عارضه است که باعث درد در ناحیه اتصال تاندون‌های عضلات ساعد به برآمدگی استخوانی داخل آرنج شما می‌شود. درد ممکن است به ساعد و مچ دست شما نیز کشیده شود. آرنج گلف بازان به عارضه آرنج تنیس، که در ناحیه خارجی آرنج رخ می‌دهد، شباهت دارد و به گلف‌بازان محدود نمی‌شود. بازیکنان تنیس و دیگر افراد که به‌طورمداوم از مچ دست خود استفاده می‌کنند و یا انگشتان خود را تا می‌کنند نیز ممکن است به این عارضه مبتلا شوند. درد ناشی از عارضه گلف البو ضرورتاً مانع از انجام فعالیت‌های موردعلاقه شما نمی‌شود. استراحت و درمان مناسب می‌تواند شما را به روند عادی انجام امور بازگرداند.
متخصصین ما در کلینیک امید ابتدا معاینات دقیق پزشکی از بیمار برای تشخیص دلیل درد در ناحیه آرنج به عمل می‌آورند. از جمله علائم آرنج گلف بازان شامل کشیدی تاندون فلکسور و یا درد قسمت داخلی است. پس از انجام معاینات پزشکان ما با رویکردی پلکانی درمان مناسب با توجه شرایط بیمار از جمله سن و شغل او تجویز می‌کنند. برای این منظور ابتدا از درمان‌های ساده‌تر مانند درمان‌های دستی و منیپولاسیون توسط تراپیست‌های مجرب با سابقه کار طولانی در اروپا استفاده می‌کنند. سپس در صورت نیاز فیزیوتراپی با استفاده تجهیزات به روز و کامل کلینیک و انواع تزریق‌ها مانند تزریق گاز اوزون تحت هدایت دستگاه سونوگرافی تجویز می‌شود. جهت کسب اطلاعات بیشتر و همچنین رزرو وقت ملاقات لطفا با کلینیک تماس حاصل فرمایید. همچنین جهت مراجعه به 09128444990 تماس بگیرید.
علائم و نشانه‌ها
عارضه آرنج گلف بازان دارای علائم زیر است:
- درد و حساسیت به لمس در ناحیه داخلی آرنج. گاهی اوقات درد تا قسمت داخلی ساعد کشیده می‌شود. درد معمولاً با انجام حرکات خاص تشديد می‌شود.
- سفتی. آرنج شما ممکن است سفت شود و در هنگام مشت کردن دست دچار درد شود.
- ضعف. شما ممکن است در ناحیه دست و مچ خود احساس ضعف داشته باشید.
• بی‌حسی یا سوزش. این احساس ممکن است در یک یا چند انگشت ایجاد شود_ به‌طورمعمول در انگشت کوچک و انگشت دوم.
درد آرنج گلف‌بازان ممکن است به‌طورناگهانی یا تدریجی ایجاد شود. درد ممکن است تشديد شود در هنگام:
- ضربه محكم به چوب گلف
- فشار دادن يا زمين زدن توپ
- تكان دادن دستها
- چرخاندن دستگيره در
- بلند كردن وزنه
- برداشتن جسمي از روي زمين با ك دست
- چرخاندن مچ دست
علت‌ها و دلایل
عارضه آرنج گلف‌باز، که به عارضه آرنج داخلی نیز معروف است، به‌واسطه آسیب به عضلات و تاندون‌های کنترل‌کننده مچ دست و انگشتان ایجاد می‌شود. این آسیب به‌طورمعمول با فشار بیشازحد و یا مکرر- به ویژه حرکات سنگین در انگشت‌ها و مچ دست – در ارتباط است. بلندکردن نامناسب وزنه، پرتاب یا ضربه زدن به توپ، و همچنین گرم کردن ناکافی یا نامناسب بدن، نیز می‌تواند منجر به عارضه آرنج گلف‌بازان شود.
بسیاری از فعالیت‌هاي بدني می‌توانند به ایجاد عارضه آرنج گلف‌باز منتهی شود، از جمله:
- گلف. گرفتن ناصحيح چوب گلف یا ضربه محكم همراه با فشار زياد می‌تواند منجر به آسیب عضلات و تاندون‌ها شود.
- ورزش‌های همراه با راکت. چرخش بیشازحد راكت می‌تواند به آرنج شما صدمه بزند. استفاده از راکت خیلی کوچک و یا سنگین نیز می‌تواند منجر به آسیب شود.
- ورزش‌های پرتابی. روش نامناسب پرتاب توپ در بیس‌بال و یا سافتبال می‌تواند از عوامل دیگر ایجاد این عارضه باشد. فوتبال، تیراندازی با کمان و پرتاب نیزه همچنین می‌تواند منجر به عارضه آرنج گلف‌بازان شود.
- وزنه‌برداری. بلندکردن وزنه به روش نادرست، مانند پیچ خوردن مچ دست در حین انجام تمرین جلوبازو، می‌تواند عضلات آرنج و تاندون‌ها را تحت فشار قرار دهد.
علاوه بر این، هر فعالیتی که نیازمند خم و صاف‌کردن مکرر آرنج باشد می‌تواند عارضه آرنج گلف‌باز را ایجاد کند. این فعالیت‌ها شامل نقاشی، شن‌كشي، كار با چكش، خردکردن چوب، کار با کامپیوتر، کار مونتاژ و پخت‌وپز است. اگرچه یک یا دو روز كار در باغچه یا پخت‌وپز به‌طورمعمول منجر به عارضه آرنج گلف‌باز نمی‌شود. به‌طورکلی فعالیت بیش از یک ساعت در روز و یا روزهای متوالی منجر به ایجاد مشکل می‌شود.
عوامل خطر
شما در معرض خطر بالاي ابتلا به آرنج گلف‌بازان هستید اگر:
- 40 ساله یا بیشتر هستید.
- حداقل دو ساعت در روز را به انجام فعالیت‌های تکراری می‌پردازید.
- چاق هستید.
- سیگاری هستید.
آزمایش و تشخیص
آرنج گلف‌بازان معمولاً بر اساس تاریخچه پزشکی شما و معاینه فیزیکی تشخیص داده می‌شود. برای ارزیابی درد و سفتی، پزشک ممکن است ناحیه آسیب‌دیده را فشار دهد یا از شما بخواهد که آرنج، مچ دست و انگشتان خود را به شیوه‌های مختلف تکان دهید.
اشعه ایکس می‌تواند در تشخیص سایر علل درد آرنج، مانند شکستگی یا آرتریت به پزشک کمک کند. به ندرت، تصویربرداری جامع‌تر- مانند ام.آر.آی انجام می‌شود.
درمان و داروها
هرچه زودتر درمان آرنج گلف بازان را شروع کنید، زودتر می‌توانید به فعالیت‌های معمول خود بازگردید.
- استراحت. بازی گلف و یا دیگر فعالیت‌های تکراری را تا زمانی‌که درد از بین برود به تأخیر بیندازید. اگر خیلی زود به فعالیت‌های روزمره بازگردید، ممکن است درد شما تشدید شود.
- ناحیه آسیب‌دیده را با یخ بپوشانید. کیسه‌های یخ را سه تا چهار بار در روز و هر بار 15 تا 20 دقیقه به مدت چند روز روی آرنج خود بگذارید. برای محافظت از پوست، کیسه‌های یخ را در یک حوله نازک بپیچید. ماساژ ناحیه داخلی آرنج با یخ به مدت پنج دقیقه، دو تا سه بار در روز کمک‌کننده است.
- از مسکن‌هاي بدون نسخه استفاده کنید. از ایبوپروفن (ادویل، موترین‌ایب و غیره)، ناپروکسن سدیم (الو، و غیره) و یا استامینوفن (تیلنول و غیره) استفاده کنید.
- تزریق کورتیکواستروئید. که به عنوان یک درمان موثر دراز‌مدت شناخته نشده است.
- از آتل استفاده کنید. پزشک ممکن است استفاده از آتل بر روی بازوی آسیب‌دیده را به شما پیشنهاد کند که موجب کاهش کشش تاندون و عضله می‌شود.
- پلاسمای غنی از پلاکت. این روند شامل گرفتن مقدار اندکی از خون شما، و تزریق آن به ناحیه آسیب‌دیده است.
- اوزون تراپی. درمانی طبیعی، غیرجراحی، سالم و دائمی برای تسکین درد مزمن است. اوزون گونه‌ی فعالی از گاز اکسیژن و دومین ضدعفونی کننده قدرتمند در سراسر جهان است که از آن برای نابود کردن باکتری‌ها و ویروس‌ها استفاده می‌شود. اکثر افراد گاز اوزون را به واسطه لایه اوزون دور زمین می‌شناسند. اوزون (O3) نسبت به اکسیژن دو اتمی که آن را تنفس می‌کنیم، یک اتم اکسیژن اضافه‌تر دارد. این ترکیب طبیعی به وفور در طبیعت استفاده می‌شود و برای انسان مفید است. اکسیژن یکی از مهم‌ترین مولفه‌هایی است که بدن برای ترمیم بافت‌های آسیب دیده به آن نیاز دارد. اوزون تراپی درمانی است که اکسیژن بیشتری را طی یک فرایند التیام‌بخشی منظم و تحریک شده به بافت آسیب دیده می‌رساند. ابتدا از داروی هومئوپاتی برای رفع التهاب موضع آسیب دیده استفاده می‌شود. سپس مواد معدنی و ویتامین‌های مختلف و در نهایت اوزون در موضع درمان تزریق می‌شود، تا بافت اکسیژن لازم را برای ترمیم و بازسازی دریافت کند.
- شاک‌‌ویو تراپی: یک ميل جراحي بر روی ناحیه آسیب دیده فشار داده می‌شود و امواج شوك از طریق پوست به بدن وارد می‌شوند. (یک ماده ژل‌مانند نیز برای تسریع روند به ناحیه آسیب‌دیده تزریق می‌شود). ضربه‌هايي در فرم امواج شوك از طریق پوست به بدن وارد می‌شوند و در فرم یک موج شعاعی غیرکروی به داخل بافت آسیب‌دیده راه پیدا می‌کند.
- تحریک الکتریکی عصب: TENS یک تکنیک بی‌خطر و موثر است و شامل استفاده از دستگاهی است که با باطری کار می‌کند و از طریق پدهای رسانا جریان الکتریکی را از راه پوست به بدن وارد می‌کند. با استفاده از الکترود جریانی از راه پوست به بدن وارد می‌شود که باعث تحریک اعصاب زیر پوست و تحريك مکانیزم طبیعی تسکین درد در بدن می‌شود.
- از پزشک خود بپرسید چه زمانی عمل جراحی مناسب است. جراحی به ندرت لازم است. اما اگر علائم و نشانه‌های شما به درمان محافظه‌کارانه در مدت شش تا 12 ماه پاسخ نمی‌دهد، عمل جراحی ممکن است یک گزینه مناسب محسوب شود. یک روش جدید شامل حداقل تهاجم، حذف سونوگرافی بافت اسکار در ناحیه درد تاندون است.
- کشش و تقویت ناحیه آسیب‌دیده. پزشک شما ممکن است تمرینات کشش و تقویت را برای شما تجویز کند. درمان فیزیکی یا حرفه‌اي نیز می‌تواند مفید باشد. نوعی از حرکت تقویتی (نامتعارف) که موجب بلند شدن تاندون عضلات اکستانسور مچ دست می‌شود، به‌طورخاص در درمان التهاب تاندون مزمن موثر شناخته شده است.
- بار وارده بر روی تاندون آرنج خود را کاهش دهید. آرنج خود را با یک باند الاستیک یا یک آتل ببندید.
- به‌تدریج به فعالیت‌های معمول خود بازگردید. هنگامی که درد بهبود پیدا کرد، حرکات بازو را در ورزش یا فعالیت خود تمرین کنید. حرکات چرخشی گلف یا تنیس را با یک مربی بررسی کنید و در صورت نیاز آن‌ها را تعدیل نمایید.
پیشگیری
شما می‌توانید برای پیشگیری از ابتلا به آرنج گلف‌بازان اقدامات زیر را انجام دهید:
- عضلات ساعد خود را تقویت کنید. از وزنه‌های سبک استفاده کنید یا یک توپ تنیس را فشار دهید. حتی تمرینات ساده می‌تواند به ماهیچه‌هاي شما در جذب انرژی حاصل از فشار فیزیکی ناگهانی کمک کند.
- قبل از شروع فعالیت حرکات کششی را انجام دهید. چند دقیقه پیاده‌روی کرده یا بدوید تا عضلات خود را گرم کنید. سپس قبل از شروع بازی حرکات کششی ملایم را انجام دهید.
- فرم بدن خود را اصلاح کنید. فارغ از نوع ورزشی که انجام می‌دهید، از یک مربی بخواهید تا فرم بدن شما را به منظور جلوگیری از پرشدن افراطي عضلات بررسی کند.
- از تجهیزات مناسب استفاده کنید. اگر هنوز از چوب گلف قدیمی استفاده می‌کنید، آن‌ها را به چوبهای گرافیت سبک‌تر ارتقاء دهید. اگر تنیس بازی می‌کنید، استفاده از راکتي با دسته کوچک و یا سر سنگین ممکن است خطر ابتلا به مشکلات آرنج را افزایش دهد.
- وزنه‌ها را به‌طورصحیح بلند کنید. در هنگام بلند کردن اجسام – از جمله وزنه‌های آزاد- مچ دست خود را محکم و ثابت نگه دارید تا فشار به آرنج به حداقل برسد.
- به موقع استراحت کنید. سعی کنید بیشازحد از آرنج خود استفاده نکنید. با ظهور اولین نشانه درد آرنج، یک استراحت کوتاه داشته باشید.
